Muli bwangi!
Ha! Zo rap had je mij nog niet terug verwacht he! Terwijl mijn fotos aant oploaden zijn vertel ik je nog snel efkes over mijn dagje vandaag.
Vanmorgen vroeg ging ik het een en ander met de headmaster bespreken en goed nieuws, kreeg groen licht voor een aantal zaken!!
Zo ben ik al een weekje bezig een differentiatiebox te maken voor de hele school. Een soort curvebox met daarin een aantal educatieve spelletjes vooral voor wiskunde dan, om op een leuke manier de belangrijkste basisvaardigheden te herhalen, zie maaltafels ;)
Ik toverde dus ons huisje om in een knutselkot en zette me aant werk.
Vandaag introduceerde ik de box aan de directeur die, gelukkig, laaiend enthousiast was!
Ook de leerkrachten die het al zagen, zijn supergemotiveerd om ze te gebruiken. Denk dat dat de leerlingen wel wat vooruit kan helpen. Gelukkig voor mijzelf en mijne portemonee ziet de school het zitten om alles te lamineren zodat wat duurzaam is.
Ook ligt de flemish day en de deelname van shareworld daaraan nu vast. Ik maakte gisteren 2 grote affiches om de leerlingen en leerkrachten alvast wat warm te maken. Afgezien van mijn niet zo creatieve kunsten, had het concept alvast heel wat bekijks. Morgen ga ik in alle klassen alle leerlingen trachten te motiveren. Als we er met zijn alles achterstaan komt dat zeker in orde en wordt de flemish day volgend jaar in shareworld georganiseerd. Dat zou zo fantastisch zijn!
Ze hebben me vandaag trouwens ook weer wat gelapt ze. Ik was net klaar met mijn lesjes in standard 4 en 5 en mister Chitaja van standard 6 komt me tegemoet met een wel zeer prangende vraag:
I have to go to town, and you are good with computers, can you please teach them computerlessons now, they have never stopped asking to be teached by miss beth.
Nog voor ik mijn mond kon openen om eventueel te kunnen tegenspartelenm zat hij al in een minibus richting Town ;)
Daar stond ik dan, met standard 6. Niet onbelangrijk is te weten dat er 1) over de 35 leerlingen in die klas zitten waarvan ik geen enkele naam ken. 2) Er slechts een van de twee computers op school marcheert, 3) ik begot ni weet hoe je een computerles moet geven en 4) de leerkracht gewoon niet meer is komen opdagen na dat uurtje :)
Maar zoals het een goede leerkracht beaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Over improviseren gesproken... Wacht tot ik hem zie morgen! :)
De rest van de dag bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik doe niets liever de kleuterjuffen wat te helpen. Hoe fantastisch zijn ze die kleine mannekes!
Goh, wat zal het moeilijk worden af te kicken van die school..
Binnen een maandje loop ik niet meer over de groene playground int zonnetje, geen azungu meer uit tientallen kindermondjes meer horen komen, niet meer constant kinderhandjes moeten schudden, geen gesprekjes meer met de leerkrachten onder de boom, geen gesprekjes meer met de puberende maar o zo coole secundairtjes..
Genieten, genieten is dus de boodschap!
Ik laat jullie al weer. Veel groetjes en tot de volgende!!!!
Ndapati
Beth
dinsdag 26 februari 2008
Muli bwangi,
Ha!
Zo rap had je mij nog ni terug verwacht he!
Terwijl mijn foto`s aant oploaden zijn, schrijf ik nog effe over de gebeurtenissen van vandaag!
Vanmorgen ging ik teen en tander bespreken met mijne directeur en ik kreeg groen licht voor een aantal zaken. Zo toverde ik al de hele week ons huisje om in een knutselkot. Ben bezig een differentiatiekoffer te maken voor de hele school. In een curverbox ben ik allerlei educatieve spellekes aant maken om te doen met alle standards. Vooral voor wiskunde dan, om de basisvaardigheden wat te herhalen.
De directeur was laaiend enthousiast en ook de leerkrachten doen mee. Gelukkig dat de school zelf het ziet zitten om alles te lamineren zodat het wat duurzaam is en lang meegaat. En ties ook goe voor mijne portemonnee ;)
Dus de differentiatiebox ga ik volgende week introduceren in alle klassen.
Ook ist nu zeker dat mijn school deelneemt aan de flemish day! YES! Ik maakte gisteren 2 grote affiches om op te hangen in Shareworld. Mijn creatieve kunsten zijn nu ook da ni, maar tconcept op zich had toch veel bekijks! hihi..
Morgen ga ik een pleidooi houden in alle klassen en ook tijdens de assebly om hen allemaal te stimuleren om te komen! Dan kan het volgend jaar doorgaan op shareworld.
Mijn klassen doen allesinds al mee. Ze kunnen ni anders ;)
Ook hebben ze vandaag beslist om een midterm-holliday te doen, en dat nu donderdag en vrijdag ;) En maandag is hier zowieso een vrije dag. Ha! je hoort mij helemaal niet klagen hoor :)
Ze hebben me trouwens ook weer wa gelapt ze mannekes. Mister Chitaja van Standard 6 kwam vandaag na mijn lessen plots naar mij. Ik wou net beginnen met computerlessen aan een aantal leerkrachten. Zegt hij: I have to go to town, you are good with computers, teach standard 6 computer lessons. They never stopped asking.. Nog voor ik mijn mond kon openen voor eventueel protest zattie em al in een minibus en weg was mister Chitaja.. Ja, Daar sta je dan he! Nu moet je weten dat er 1 computer van de 2 op school werkt. En dat er in Standard 6 over de 35 leerlingen zitten waar ik nog niet eens 1 naam van ken. HI LAAAA RISCH! ;) Maar zoals het een goede leerkracht betaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Pittig detail, de les, en dus het bezoek aan town van de lkr, duurde niet een period zoals voorzien, maar 3. :)
Vanmorgen viel er een klein manneke voor mijn klas, recht op zijn tanden. Ik gaf op dat moment les in standard 4 en 5, omdat er voor standard 4 geen leerkracht was. Ik liep ernaartoe, want hij was nogal serieus aant bloeden en bracht hem naart secretariaat om te laten verzorgen. Twas nogal serieus, want zijn ene tand was afgebroken en zijn andere niet-melktand zat goe los. Maar ze hadden niets anders dan watten om te verzorgen. Ik vroeg of het niet beter was zijn ouders te bellen, maar dat vonden ze niet nodig. Ofwel ben ik veel te bezorgd maar ze vonden dat lijk raar dat ik dat venteke verzorgde. En kzat daar met mijn 2 klaskes ;)
Vreemd hoor.
De tijd dat ik geen les moest geven, bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik help graag de kleuterjuffen. Die kinders zijn zo fantastisch! We leerden hen liedjes, spelletjes..
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik binnen een maandje niet meer over de zonnige playground kan lopen, niet meer constant azungu hoor, niet meer constant kinderhandjes kan schudden, niet meer de secundairleerlingen moet helpen met hun puberprobleempjes, niet meer onder de boom kan zitten op school om met de collega`s te praten...
Het geeft mij allemaal zo`n goed gevoel!
Genieten dus, is de boodschap!
Ik laat jullie,
Ndapati! Tot de volgende!!!
Ha!
Zo rap had je mij nog ni terug verwacht he!
Terwijl mijn foto`s aant oploaden zijn, schrijf ik nog effe over de gebeurtenissen van vandaag!
Vanmorgen ging ik teen en tander bespreken met mijne directeur en ik kreeg groen licht voor een aantal zaken. Zo toverde ik al de hele week ons huisje om in een knutselkot. Ben bezig een differentiatiekoffer te maken voor de hele school. In een curverbox ben ik allerlei educatieve spellekes aant maken om te doen met alle standards. Vooral voor wiskunde dan, om de basisvaardigheden wat te herhalen.
De directeur was laaiend enthousiast en ook de leerkrachten doen mee. Gelukkig dat de school zelf het ziet zitten om alles te lamineren zodat het wat duurzaam is en lang meegaat. En ties ook goe voor mijne portemonnee ;)
Dus de differentiatiebox ga ik volgende week introduceren in alle klassen.
Ook ist nu zeker dat mijn school deelneemt aan de flemish day! YES! Ik maakte gisteren 2 grote affiches om op te hangen in Shareworld. Mijn creatieve kunsten zijn nu ook da ni, maar tconcept op zich had toch veel bekijks! hihi..
Morgen ga ik een pleidooi houden in alle klassen en ook tijdens de assebly om hen allemaal te stimuleren om te komen! Dan kan het volgend jaar doorgaan op shareworld.
Mijn klassen doen allesinds al mee. Ze kunnen ni anders ;)
Ook hebben ze vandaag beslist om een midterm-holliday te doen, en dat nu donderdag en vrijdag ;) En maandag is hier zowieso een vrije dag. Ha! je hoort mij helemaal niet klagen hoor :)
Ze hebben me trouwens ook weer wa gelapt ze mannekes. Mister Chitaja van Standard 6 kwam vandaag na mijn lessen plots naar mij. Ik wou net beginnen met computerlessen aan een aantal leerkrachten. Zegt hij: I have to go to town, you are good with computers, teach standard 6 computer lessons. They never stopped asking.. Nog voor ik mijn mond kon openen voor eventueel protest zattie em al in een minibus en weg was mister Chitaja.. Ja, Daar sta je dan he! Nu moet je weten dat er 1 computer van de 2 op school werkt. En dat er in Standard 6 over de 35 leerlingen zitten waar ik nog niet eens 1 naam van ken. HI LAAAA RISCH! ;) Maar zoals het een goede leerkracht betaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Pittig detail, de les, en dus het bezoek aan town van de lkr, duurde niet een period zoals voorzien, maar 3. :)
Vanmorgen viel er een klein manneke voor mijn klas, recht op zijn tanden. Ik gaf op dat moment les in standard 4 en 5, omdat er voor standard 4 geen leerkracht was. Ik liep ernaartoe, want hij was nogal serieus aant bloeden en bracht hem naart secretariaat om te laten verzorgen. Twas nogal serieus, want zijn ene tand was afgebroken en zijn andere niet-melktand zat goe los. Maar ze hadden niets anders dan watten om te verzorgen. Ik vroeg of het niet beter was zijn ouders te bellen, maar dat vonden ze niet nodig. Ofwel ben ik veel te bezorgd maar ze vonden dat lijk raar dat ik dat venteke verzorgde. En kzat daar met mijn 2 klaskes ;)
Vreemd hoor.
De tijd dat ik geen les moest geven, bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik help graag de kleuterjuffen. Die kinders zijn zo fantastisch! We leerden hen liedjes, spelletjes..
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik binnen een maandje niet meer over de zonnige playground kan lopen, niet meer constant azungu hoor, niet meer constant kinderhandjes kan schudden, niet meer de secundairleerlingen moet helpen met hun puberprobleempjes, niet meer onder de boom kan zitten op school om met de collega`s te praten...
Het geeft mij allemaal zo`n goed gevoel!
Genieten dus, is de boodschap!
Ik laat jullie,
Ndapati! Tot de volgende!!!
Oi!
Amai! Wat vliegt de tijd als je je amuseert! Nog maar een maand en ik moet nog zoveel zien en doen! Dat wordt proppen!
T’was opnieuw een drukke week op school.
Maar ik heb het gevoel dat ik de kinderen steeds meer begin mee te krijgen, wat natuurlijk wel motiverend werkt en energie geeft.
Ik denk dat de kinderen nu gewoon geworden zijn aan mijn manier van werken en leerkracht zijn.
Ze weten ondertussen dat er heel wat leuke en speelse lessen kunnen zijn, dat er daar ook grenzen in zijn en die voelen ze goed aan!
Superleuk natuurlijk, want zo kan ik heel veel dingen doen die zowel mij als hen liggen:
macramébandjes maken in’t zonneke, muziekinstrumenten maken en ermee experimenteren op de playground, een quizje tussen de 2 klassen..
Dinsdag gingen we naar Shoprite om wat boodschappen te doen want Tine’s mentoren kwamen eten.
Ze vragen daar om je zak af te geven in zo’n soort vestiaire voor zakken ;). Wij redeneerden dat het niet veilig zou zijn om onze gsm’s daarin te laten zitten.
Verkeerd gedacht, want zowel ik als Tine zijn handi’s in het veilig bewaren van zo’n dingen ;)
We legden ze gewoon in ons karreke, wat, u raadt het al, heel dom is.
We laadden op ons gemak onze boodschappen in en gingen betalen. Eenmaal buiten beseften we dat onze gsm’s nog steeds in die kar lagen. Niet dus! Iemand had ze er al uitgenomen toen we nog aan het winkelen waren, want toen we betaalden lagen ze er al niet meer in. Dom, dom dom! Maar we zullen minder nonchalant zijn, namen we ons voor!
Weetje, hier werd ons al heel veel gezegd:
Don’t trust anybody except yourself.
Nu begin ik stilletjes aan een beetje te begrijpen waarom mensen hier zo wantrouwig zijn. In’t begin begreep ik dat niet goed. Ik ben daar misschien beetje blind en nonchalant in in zo’n dingen. Want uiteindelijk moet je toch wel goed uitkijken dat er niet van je geprofiteerd wordt. Zelfs door de leerkrachten op school. Je moet ergens grenzen trekken. Ik ben daar wel wat harder in geworden. T’is tzelfde als wat Dries zei, met kinderen is dat ook zo.
Dinsdag dus de mentoren van Tine. Donderdag mijn directeur en Mr Chulu es laten proeven van onze spaghetti-kunsten.
Weetje wat leuk is. Om naar school te wandelen wandel ik door een armere buurt. Ik stop regelmatig es om met de mensen te praten, om wat met de kindjes te doen. Nu kwam ik al van de eerste dag 3 kindjes tegen die noten verkopen.
Die dag praatte ik wat met hen, en sindsdien ben ik hun fanclub en zij de mijne. Iedere dag staan er op diezelfde plaats wat meer kindjes die me willen begroeten. Ik begin de mensen te kennen, te herkennen. Mensen komen spontaan naar me om te vragen hoe mijn dag was. Of ik ga wat bij hen zitten om te praten. Het maakt niet alleen de wandeling van en naar school leuk, maar zo kom je dingen te weten, het trekt je ogen open.
Volgend weekend gaan we Nkotakota bezoeken, want t’is verlengd weekend en we willen er iets van maken! Tschijnt dat echt de moeite is!
Dit weekend bleven we in Lilongwe. Er was behoorlijk wat werk te doen voor school, de projecten moesten getypt worden, examens moeten gemaakt worden. Maar morgen gaan we waarschijnlijk naar een basketbalwedstrijd tussen de scholen gaan kijken, gaan supporteren.
Vanavond gaan we met de familie van Elly iets doen.
Elly woont praktisch naast ons in een gastgezin. Maar daar wonen dus superveel neven en nichten ook van dat gezin. Een 4tal jongens en 2 meisje van onze leeftijd die ons altijd vergezellen. Das tof! Ze tonen ons de mooiste en interessantste plekjes en t’zijn toffe!
Bij deze sluit ik alweer af.
Ik geniet voort, en probeer alles te halen uit de tijd die mij hier nog rest!
Zoen!
Amai! Wat vliegt de tijd als je je amuseert! Nog maar een maand en ik moet nog zoveel zien en doen! Dat wordt proppen!
T’was opnieuw een drukke week op school.
Maar ik heb het gevoel dat ik de kinderen steeds meer begin mee te krijgen, wat natuurlijk wel motiverend werkt en energie geeft.
Ik denk dat de kinderen nu gewoon geworden zijn aan mijn manier van werken en leerkracht zijn.
Ze weten ondertussen dat er heel wat leuke en speelse lessen kunnen zijn, dat er daar ook grenzen in zijn en die voelen ze goed aan!
Superleuk natuurlijk, want zo kan ik heel veel dingen doen die zowel mij als hen liggen:
macramébandjes maken in’t zonneke, muziekinstrumenten maken en ermee experimenteren op de playground, een quizje tussen de 2 klassen..
Dinsdag gingen we naar Shoprite om wat boodschappen te doen want Tine’s mentoren kwamen eten.
Ze vragen daar om je zak af te geven in zo’n soort vestiaire voor zakken ;). Wij redeneerden dat het niet veilig zou zijn om onze gsm’s daarin te laten zitten.
Verkeerd gedacht, want zowel ik als Tine zijn handi’s in het veilig bewaren van zo’n dingen ;)
We legden ze gewoon in ons karreke, wat, u raadt het al, heel dom is.
We laadden op ons gemak onze boodschappen in en gingen betalen. Eenmaal buiten beseften we dat onze gsm’s nog steeds in die kar lagen. Niet dus! Iemand had ze er al uitgenomen toen we nog aan het winkelen waren, want toen we betaalden lagen ze er al niet meer in. Dom, dom dom! Maar we zullen minder nonchalant zijn, namen we ons voor!
Weetje, hier werd ons al heel veel gezegd:
Don’t trust anybody except yourself.
Nu begin ik stilletjes aan een beetje te begrijpen waarom mensen hier zo wantrouwig zijn. In’t begin begreep ik dat niet goed. Ik ben daar misschien beetje blind en nonchalant in in zo’n dingen. Want uiteindelijk moet je toch wel goed uitkijken dat er niet van je geprofiteerd wordt. Zelfs door de leerkrachten op school. Je moet ergens grenzen trekken. Ik ben daar wel wat harder in geworden. T’is tzelfde als wat Dries zei, met kinderen is dat ook zo.
Dinsdag dus de mentoren van Tine. Donderdag mijn directeur en Mr Chulu es laten proeven van onze spaghetti-kunsten.
Weetje wat leuk is. Om naar school te wandelen wandel ik door een armere buurt. Ik stop regelmatig es om met de mensen te praten, om wat met de kindjes te doen. Nu kwam ik al van de eerste dag 3 kindjes tegen die noten verkopen.
Die dag praatte ik wat met hen, en sindsdien ben ik hun fanclub en zij de mijne. Iedere dag staan er op diezelfde plaats wat meer kindjes die me willen begroeten. Ik begin de mensen te kennen, te herkennen. Mensen komen spontaan naar me om te vragen hoe mijn dag was. Of ik ga wat bij hen zitten om te praten. Het maakt niet alleen de wandeling van en naar school leuk, maar zo kom je dingen te weten, het trekt je ogen open.
Volgend weekend gaan we Nkotakota bezoeken, want t’is verlengd weekend en we willen er iets van maken! Tschijnt dat echt de moeite is!
Dit weekend bleven we in Lilongwe. Er was behoorlijk wat werk te doen voor school, de projecten moesten getypt worden, examens moeten gemaakt worden. Maar morgen gaan we waarschijnlijk naar een basketbalwedstrijd tussen de scholen gaan kijken, gaan supporteren.
Vanavond gaan we met de familie van Elly iets doen.
Elly woont praktisch naast ons in een gastgezin. Maar daar wonen dus superveel neven en nichten ook van dat gezin. Een 4tal jongens en 2 meisje van onze leeftijd die ons altijd vergezellen. Das tof! Ze tonen ons de mooiste en interessantste plekjes en t’zijn toffe!
Bij deze sluit ik alweer af.
Ik geniet voort, en probeer alles te halen uit de tijd die mij hier nog rest!
Zoen!
maandag 18 februari 2008
Hujj!
Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes!
Heb klachten gekregen dat ik weer niet genoeg laat weten.. ;) Vergeef mij, ik probeer beter te doen!
Maar verdikke, er is hier nog zoveel te zien en te doen!
Twee maand is véél te kort!
Heb een bewogen weekje achter de rug, maar wel goed bewogen!
We zagen onze eerste HUGE kakkerlak, trotseerden een mis van 4 uur én ik liet de volledige bovenverdieping onder water lopen. Als je nu denkt, typisch Beth, dan is het nog een héél stuk typischer Beth, geloof me vrij!
Waar te beginnen?
We hadden een prachtig weekend in Salima aan Lake Malawi.
Zo’n stukje prachtige natuur die we nog op onze aardbol hébben! Te mooi voor woorden. Onbeschrijflijk. Ik zou er wat foto’s kunnen op plaatsen, maar het duurt écht véél te lang om er ook maar éne op te zetten.
Maar de natuur is er zo ongerept, zo puur, zo effen… Om stil van te worden.
We raakten via via in contact met een vermalawiaande Belg die daar een lodge runt.
Naast het strand nog wel. Twaren supergezellige kleine hutjes ( blauw en wit gestreept à ode aan mama, je zou er weg van zijn! ), ze verwenden ons rot én we kregen nog een percentje ook.
We openden onze hutjes ’s morgens en keken uit op de lake. Een vroege ochtendwandeling, wat moet een mens nog meer hebben? Za-lig gewoon!
We bezochten er trouwens ook een crocodile farm. Toffe beestjes da!
Ik vertelde nog niet over de busritten hier! We reden met een bus naar de lake.
Een grote, omdat die een stuk veiliger zijn dan de minibusjes hier. Maar O jéé!
Daar zaten wij dus als sardientjes in een doosje. Nee, niet waar! De hoeveelheid sardienen van één doosje in een halvetje! Jawadde! Daar stond ik dan, geplet tussen 5 Malawianen, met nog eens 3 Malawiaanse oksels tegen mijn neus.
Daar komt nog es bij dat de bus aan 300 per uur in de bochten vlamde! Een hele ervaring!
Goed, we kwamen dus thuis zondagmiddag ( om nog wat voor te bereiden voor school) en de hele bovenverdieping stond dus onder water! Ik had de vrijdag nog snel efkes gedouched in ons badje, en heb de stop laten inzitten. Ja, en dan, denk je nu? Feit is dat de kraan lekt. Dus alles liep over. Maar goed, buiten een 15tal natte handdoeken, voorlopig geen verdere gevolgen ;)
De week op school verliep goed.
Veel leerkrachten waren afwezig door Malaria-attacks. Nu lijden veel mensen eraan, door de vele regen en zo..
Dus ik moest veel invallen en improviseren. T’was een druk weekje. Maar druk is goed! Druk is leren, druk is groeien in leerkracht zijn!
Maar mannekes, t’is toch ni simpel ze! T’kost veel moeite om alle leerlingen, stuk voor stuk mee te krijgen. Vooral omdat ze heel wat elementaire basisvaardigheden niet als parate kennis hebben. Zonder kennis van maal- en deeltafels is’t ongemogelijk om priemgetallen te kunnen aanduiden. Ik heb zo’n beetje het gevoel dat ik dweil met een kraan open, maar goed, herhalen herhalen en nog es herhalen! Beetje bij beetje zal’t water wel opdrogen! We blijven trekken en sleuren en komen er wel!!
Ook geef ik deze week computerlessen aan nog extra leerkrachten. Veel van hen komen me vragen om het hen te leren, en dat doe ik met veel plezier.
Donderdag begin ik ook les te geven in t’secundair. Engels, benieuwd wat dat zal geven!
Maar kzie’t wel zitten!
Zit nu aan een gemiddelde van 27 periods in een week.
Maar dat compenseert dan weer met mijn 2wekendurende rondreis achteraf!
Ik ben nog volop aan’t zoeken of ik iets kan doen aan het grauwe, grijze van de school. Alles is er erg somber, nee, niet alles, eigenlijk enkel de infrastructuur.
De kleuters hebben enkel een grijs lokaal, met een tapijt, geen schommelpaartjes, geen puzzels, geen boeken, niets. Vorig jaar schilderde Lore al t’een en tander op de muren van de kleuterklassen, maar ik vrees dat ik daar iets te weinig creatief voor ben. Tzou proper zijn ;)
Maar misschien kan ik de secundairs inschakelen om de kleuterklassen es in’t weekend te schilderen in een kleurtje. Of ik kan grote kunstwerken maken tijdens handwork om op te hangen, maar da lijkt me ni echt duurzaam.
Misschien laat ik de kleuters met verf handjes op de muren zetten…
Ik ben dus volop op zoek naar haalbare,structurele ideeën, die niet veel geld kosten, want dat is er niet.
In tegenstelling tot Dries hebben de meeste leerlingen wel al uniformen, maar dragen ze ze niet veel, of niet in z’n geheel. Dat losten ze onlangs op door een uniformvrije dag in te lassen ( woensdag).
Weeje, het meest ideale wat kan gedaan worden met een beetje geld hier is handboeken te kopen voor de leerlingen, die jaar na jaar kunnen doorgegeven worden. Of materialen te kopen voor de kleuters, lage banken te laten maken voor Standard 1, 2 and 3, want nu zitten ze gewoon op de grond…
In ieder geval wil ik mijn tijd die ik hier nog ben, blijven investeren in haalbare manieren om het hen hier een klein beetje gemakkelijker te maken. Samen met de directeur natuurlijk!
Iets anders nu.
Vandaag gingen we naar de kerk. T’is een deel van de mensen hun leven hier, dus moesten we es gedaan hebben dachten we!
We hadden er een vrij dubbel gevoel over! Eerst en vooral wat het helemaal anders dan verwacht.
Het eerste anderhalf uur werd er enkel voorgelezen uit de bijbel in Chichewa. Dus we konden er helemaal niets van begrijpen. Net toen we een uitvluchtje gevonden hadden om er weg te geraken, begon de main part: dansen, zingen, gospels..
Waauw! Waauw! Waauw!
Het allermooiste halfuurtje van mijn Malawi-avontuur tot nu toe! ( maar t’moet toch wel concurreren met mijn lake-wandeling)
Ik vergat even dat ik die witte blanke was, en gooide me helemaal in de Malawiaanse sfeer. Ik dacht niet na, werd even helemaal Malawiaan!!
Jammer genoeg duurde dat maar een halfuurtje!
Erna kregen we nog een anderhalfuurtje bijbel voorgeschoteld! Halleluja, praise the lord!
Op het einde van de service werden we aan de voltallige kerk voorgesteld als ‘The white teachers’, may god bless you! We moesten rechtstaan zodat iedereen ons goed kon zien. Als mijn kaken nu niet rood stonden…
Nog iets anders, deze week zagen we ook onze eerste kakkerlak! Hij liep vrolijk over onze keukenvloer. Aan onze huisdiertjes geraakten we al snel gewend, maar da was nu toch wel een ander paar mouwen!
De verschillende reacties:
Tine schruwelde de hele buurt bij elkaar.
Aman ( vriend des huizes) liep er met zijn zware kaloefen achter om het te doden
Ik liep er met mijne kodak achter en beschermde het tegen de kaloefen van Aman! Uiteindelijk won Aman the fight! Verdikke toch! Weer een levend dier minder op aarde!
Er is ook wat tegenslag deze week, want Martha vertelde me vanmorgen dat ze weggaat van de school. Ze wil opnieuw gaan studeren, wat uiteindelijk alleen maar positief kan zijn.
Maar verdikke, t’is een vree toffe! A real sister! Tzal nog raar doen..
Ik ging deze morgen met de headmaster praten over de Flemish day.
Een dag georganiseerd door Kwasa Kwasa en de Belgische studenten, waar alle scholen (leerlingen + leerkrachten) kunnen naartoe komen. We spelen er spelletjes ( Vlaamse kermis) en eten en drinken Belgische producten.
Er is een klein wedstrijdje aan verbonden: de school die er naar toe komt met het meeste leerlingen in uniform, mag de accommodatie bieden voor de Flemish day van volgend jaar. Dat houdt ook in dat ze alle winst, die we maken met diene Flemish day, ontvangen om te inversteren in de school.
DUS, vandaag ging ik daar dus met Mister Sambo over klappen, om hem te overtuigen om eraan mee te doen, want mijn school kan echt wel wat geld gebruiken. Ik wist hem te motiveren en vanaf morgen gaat mijn stimulatieplan in werking! Ik roep alle kinderen op om diene dag vrij te houden, in uniform te komen én talrijk aanwezig te zijn!
Duimen dus! Zou hen enorm helpen.
Ook kregen we van Kwasa Kwasa één vrije dag in de week om voor te bereiden. Maar ik sprak vandaag met de directeur af om al die vrije dagen gewoon te werken, om dan op het einde een week extra verlof te kunnen krijgen. ( om rond te reizen)
Hij vond het een vrij goed plan, met als gevolg dat ik dus de laatste twee weken vrij heb om een stukje van Malawi te kunnen zien, samen met de andere studenten hier in Lilongwe. De Belgische studenten zitten over het hele land verspreid, dus verblijfplaats kan al geen probleem zijn! Kijk er al naar uit!
Voila! Genoeg voor vandaag, of ik blijf praten! Groetjes!!!!!!!!!
Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes!
Heb klachten gekregen dat ik weer niet genoeg laat weten.. ;) Vergeef mij, ik probeer beter te doen!
Maar verdikke, er is hier nog zoveel te zien en te doen!
Twee maand is véél te kort!
Heb een bewogen weekje achter de rug, maar wel goed bewogen!
We zagen onze eerste HUGE kakkerlak, trotseerden een mis van 4 uur én ik liet de volledige bovenverdieping onder water lopen. Als je nu denkt, typisch Beth, dan is het nog een héél stuk typischer Beth, geloof me vrij!
Waar te beginnen?
We hadden een prachtig weekend in Salima aan Lake Malawi.
Zo’n stukje prachtige natuur die we nog op onze aardbol hébben! Te mooi voor woorden. Onbeschrijflijk. Ik zou er wat foto’s kunnen op plaatsen, maar het duurt écht véél te lang om er ook maar éne op te zetten.
Maar de natuur is er zo ongerept, zo puur, zo effen… Om stil van te worden.
We raakten via via in contact met een vermalawiaande Belg die daar een lodge runt.
Naast het strand nog wel. Twaren supergezellige kleine hutjes ( blauw en wit gestreept à ode aan mama, je zou er weg van zijn! ), ze verwenden ons rot én we kregen nog een percentje ook.
We openden onze hutjes ’s morgens en keken uit op de lake. Een vroege ochtendwandeling, wat moet een mens nog meer hebben? Za-lig gewoon!
We bezochten er trouwens ook een crocodile farm. Toffe beestjes da!
Ik vertelde nog niet over de busritten hier! We reden met een bus naar de lake.
Een grote, omdat die een stuk veiliger zijn dan de minibusjes hier. Maar O jéé!
Daar zaten wij dus als sardientjes in een doosje. Nee, niet waar! De hoeveelheid sardienen van één doosje in een halvetje! Jawadde! Daar stond ik dan, geplet tussen 5 Malawianen, met nog eens 3 Malawiaanse oksels tegen mijn neus.
Daar komt nog es bij dat de bus aan 300 per uur in de bochten vlamde! Een hele ervaring!
Goed, we kwamen dus thuis zondagmiddag ( om nog wat voor te bereiden voor school) en de hele bovenverdieping stond dus onder water! Ik had de vrijdag nog snel efkes gedouched in ons badje, en heb de stop laten inzitten. Ja, en dan, denk je nu? Feit is dat de kraan lekt. Dus alles liep over. Maar goed, buiten een 15tal natte handdoeken, voorlopig geen verdere gevolgen ;)
De week op school verliep goed.
Veel leerkrachten waren afwezig door Malaria-attacks. Nu lijden veel mensen eraan, door de vele regen en zo..
Dus ik moest veel invallen en improviseren. T’was een druk weekje. Maar druk is goed! Druk is leren, druk is groeien in leerkracht zijn!
Maar mannekes, t’is toch ni simpel ze! T’kost veel moeite om alle leerlingen, stuk voor stuk mee te krijgen. Vooral omdat ze heel wat elementaire basisvaardigheden niet als parate kennis hebben. Zonder kennis van maal- en deeltafels is’t ongemogelijk om priemgetallen te kunnen aanduiden. Ik heb zo’n beetje het gevoel dat ik dweil met een kraan open, maar goed, herhalen herhalen en nog es herhalen! Beetje bij beetje zal’t water wel opdrogen! We blijven trekken en sleuren en komen er wel!!
Ook geef ik deze week computerlessen aan nog extra leerkrachten. Veel van hen komen me vragen om het hen te leren, en dat doe ik met veel plezier.
Donderdag begin ik ook les te geven in t’secundair. Engels, benieuwd wat dat zal geven!
Maar kzie’t wel zitten!
Zit nu aan een gemiddelde van 27 periods in een week.
Maar dat compenseert dan weer met mijn 2wekendurende rondreis achteraf!
Ik ben nog volop aan’t zoeken of ik iets kan doen aan het grauwe, grijze van de school. Alles is er erg somber, nee, niet alles, eigenlijk enkel de infrastructuur.
De kleuters hebben enkel een grijs lokaal, met een tapijt, geen schommelpaartjes, geen puzzels, geen boeken, niets. Vorig jaar schilderde Lore al t’een en tander op de muren van de kleuterklassen, maar ik vrees dat ik daar iets te weinig creatief voor ben. Tzou proper zijn ;)
Maar misschien kan ik de secundairs inschakelen om de kleuterklassen es in’t weekend te schilderen in een kleurtje. Of ik kan grote kunstwerken maken tijdens handwork om op te hangen, maar da lijkt me ni echt duurzaam.
Misschien laat ik de kleuters met verf handjes op de muren zetten…
Ik ben dus volop op zoek naar haalbare,structurele ideeën, die niet veel geld kosten, want dat is er niet.
In tegenstelling tot Dries hebben de meeste leerlingen wel al uniformen, maar dragen ze ze niet veel, of niet in z’n geheel. Dat losten ze onlangs op door een uniformvrije dag in te lassen ( woensdag).
Weeje, het meest ideale wat kan gedaan worden met een beetje geld hier is handboeken te kopen voor de leerlingen, die jaar na jaar kunnen doorgegeven worden. Of materialen te kopen voor de kleuters, lage banken te laten maken voor Standard 1, 2 and 3, want nu zitten ze gewoon op de grond…
In ieder geval wil ik mijn tijd die ik hier nog ben, blijven investeren in haalbare manieren om het hen hier een klein beetje gemakkelijker te maken. Samen met de directeur natuurlijk!
Iets anders nu.
Vandaag gingen we naar de kerk. T’is een deel van de mensen hun leven hier, dus moesten we es gedaan hebben dachten we!
We hadden er een vrij dubbel gevoel over! Eerst en vooral wat het helemaal anders dan verwacht.
Het eerste anderhalf uur werd er enkel voorgelezen uit de bijbel in Chichewa. Dus we konden er helemaal niets van begrijpen. Net toen we een uitvluchtje gevonden hadden om er weg te geraken, begon de main part: dansen, zingen, gospels..
Waauw! Waauw! Waauw!
Het allermooiste halfuurtje van mijn Malawi-avontuur tot nu toe! ( maar t’moet toch wel concurreren met mijn lake-wandeling)
Ik vergat even dat ik die witte blanke was, en gooide me helemaal in de Malawiaanse sfeer. Ik dacht niet na, werd even helemaal Malawiaan!!
Jammer genoeg duurde dat maar een halfuurtje!
Erna kregen we nog een anderhalfuurtje bijbel voorgeschoteld! Halleluja, praise the lord!
Op het einde van de service werden we aan de voltallige kerk voorgesteld als ‘The white teachers’, may god bless you! We moesten rechtstaan zodat iedereen ons goed kon zien. Als mijn kaken nu niet rood stonden…
Nog iets anders, deze week zagen we ook onze eerste kakkerlak! Hij liep vrolijk over onze keukenvloer. Aan onze huisdiertjes geraakten we al snel gewend, maar da was nu toch wel een ander paar mouwen!
De verschillende reacties:
Tine schruwelde de hele buurt bij elkaar.
Aman ( vriend des huizes) liep er met zijn zware kaloefen achter om het te doden
Ik liep er met mijne kodak achter en beschermde het tegen de kaloefen van Aman! Uiteindelijk won Aman the fight! Verdikke toch! Weer een levend dier minder op aarde!
Er is ook wat tegenslag deze week, want Martha vertelde me vanmorgen dat ze weggaat van de school. Ze wil opnieuw gaan studeren, wat uiteindelijk alleen maar positief kan zijn.
Maar verdikke, t’is een vree toffe! A real sister! Tzal nog raar doen..
Ik ging deze morgen met de headmaster praten over de Flemish day.
Een dag georganiseerd door Kwasa Kwasa en de Belgische studenten, waar alle scholen (leerlingen + leerkrachten) kunnen naartoe komen. We spelen er spelletjes ( Vlaamse kermis) en eten en drinken Belgische producten.
Er is een klein wedstrijdje aan verbonden: de school die er naar toe komt met het meeste leerlingen in uniform, mag de accommodatie bieden voor de Flemish day van volgend jaar. Dat houdt ook in dat ze alle winst, die we maken met diene Flemish day, ontvangen om te inversteren in de school.
DUS, vandaag ging ik daar dus met Mister Sambo over klappen, om hem te overtuigen om eraan mee te doen, want mijn school kan echt wel wat geld gebruiken. Ik wist hem te motiveren en vanaf morgen gaat mijn stimulatieplan in werking! Ik roep alle kinderen op om diene dag vrij te houden, in uniform te komen én talrijk aanwezig te zijn!
Duimen dus! Zou hen enorm helpen.
Ook kregen we van Kwasa Kwasa één vrije dag in de week om voor te bereiden. Maar ik sprak vandaag met de directeur af om al die vrije dagen gewoon te werken, om dan op het einde een week extra verlof te kunnen krijgen. ( om rond te reizen)
Hij vond het een vrij goed plan, met als gevolg dat ik dus de laatste twee weken vrij heb om een stukje van Malawi te kunnen zien, samen met de andere studenten hier in Lilongwe. De Belgische studenten zitten over het hele land verspreid, dus verblijfplaats kan al geen probleem zijn! Kijk er al naar uit!
Voila! Genoeg voor vandaag, of ik blijf praten! Groetjes!!!!!!!!!
vrijdag 15 februari 2008
2/02
Vandaag sliep ik uit (lees: 8u op) en gaf Levson de voormiddag vrij.
Ik nestelde me buiten met een boek en een kop thee toen enkele (oudere) kinderen om ballonnen kwamen vragen. De sfeer was echter anders dan gisteren. Ze wouden niet praten of spelen, ze vroegen enkel baloons, bals, toys, Money. Ik gaf wat ballonnen en 3 pennen en later nog wat extra aan de oudste (die engels sprak) om te verdelen. Voor ik het goed en wel besefte was ik omringd door 60 kinderen die allen stilzwijgend voor me stonden. Na een tijdje begonnen ze aan te dringen voor ballonnen en ik gooide een 30-tal in de lucht en zei duidelijk dat dit het laatste was, ze moesten er samen mee spelen. Ze gingen weer weg. Na 5 minuten stonden echter de oudste opnieuw bij me. Ze drongen aan, ik kreeg er genoeg van. Ze wouden mijn horloge, mijn werchter-bandjes, mijn boek, mijn sandalen,..
Ik maakte hen duidelijk dat dit niet kon en dat ze onbeleefd waren. De oudste had 10 ballonnen op zak. Ik maakte me boos en nam ze af om te herverdelen.
Ik moet nog leren aanvoelen wanneer ik kan geven en wanneer niet. Vandaag maakte ik een goed bedoelde fout. Ik gaf in totaal zo’n 50 ballonnen waar enkel om gevochten werd en waar niemand gelukkig van werd. Zo creëer ik een beeld van de muzungu (blanke) waar je enkel bij gaat als je wat wil..
De kinderen gisteren wisten van geen ballonnen, ze kwamen gewoon spelen.
Geen ballonnen of pennen meer voor een tijdje, wie wil komen spelen is altijd welkom.
In de namiddag ging ik met de rest naar het centrum van Lilongwe. We bezochten een internetcafé en de grote markt. De markt is best aangenaam maar de rest van area 3 spreekt me niet zo aan. Omdat dit de hoofdstad is zijn er meer blanke, en daarom ook meer bedelaars en mensen die je aanklampen om hun koopwaar aan de man te doen.
Pas gisteren, wanneer ik op bezoek ging bij Beth en Tine besefte ik hoe arm mijn area wel was. Zij zitten in area 2 en ik in area 4. Het is slechts 10 minuten rijden langs gammele wegen maar toch is het verschil gigantisch. De gebouwen, de winkels, de scholen, de auto’s.
Ik sluit hier af, morgen zondag dus natuuuuuurlijk ga ik naar de zondagsmis, zoals een goed Christen het betaamt.
3/02
God be praised, the water is running. Sinds eergisteren gaat het water weer. Ter compensatie viel de elektriciteit gisteren uit, maar dat is alweer in orde. Deze morgen om 6 u ging ik naar de mis. Het was fan-tas-tisch. De kerk zat propvol en het koor stopte bijna niet met zingen. De mis duurde 2 uur maar ik heb me geen moment verveeld, wat ik niet kan zeggen van onze missen..
Ik viel bijna van mijn bank toen tussen alle woorden Chichewa opeens stuntelig Dries De Grauwe werd gezegd. Ik moest me rechtstellen zodat iedereen me kon zien. De hele kerk begon te plakken en ik voelde me ongeveer zo groot als een hostie. Ik bekom nu thuis van de dienst. Mijn pols doet nog zeer van alle handen die ik schudde en mijn mond staat droog van alle keren ik muli bwanji(how are you), ndiri bwino(i am fine),kaya inu(and how are you) heb gezegd.
Straks komt de parish board opnieuw op bezoek. Deze middag sosiezen mee appelmoes en patatten! Als dat maar goed komt.
Ik zou wat lessen willen voorbereiden voor komende week maar heb nog niks gekregen qua opdrachten. Maandag is het een hele dag examens afleggen voor de lln dus Mrs. Vindudu geeft me mijn opdrachten dan.
Maandag 4/02
Ze hebben mij wa gelapt. Examens duurden niet de hele dag maar tot 10:15. ik moet 3 uur les geven en heb niks voorbereid. Ik maak op 10 minuten een voorbereiding Maths en lees de tekst engels één keer.
Mijn mentor vertrekt naar de markt om 10u en ik wordt voor de 11-jaar oude leeuwen geworpen. Verbazend genoeg gaat alles nog vrij goed. Het is voor beide partijen wat aanpassen, maar vooral de les wiskunde gaat vrij vlot. Bij de les engels lagen mijn doelstellingen te hoog. Ik vroeg dingen die onmogelijk waren. Logisch wanneer je niet voorbereid bent en geen beginsituatie kent..
Lessen duren maar tot 13u deze week, omwille van examens. Ik heb dus veel tijd om voor te bereiden voor morgen, dan zullen ze wat zien.
Dinsdag 5/02
Fantastische dag. Ik had alles tot in de puntjes voorbereid en de lessen liepen heel vlot. De lln die gisteren nog fouten hadden bij wiskunde (11 lln) ving ik op met een BHV-model. Ik zette de sterke aan het werk en gaf extra uitleg aan de zwakkere. Na de schriften te verbeteren stel ik sprakeloos vast dat iedereen het begrepen heeft.
Engels, ik laat de lln de moeilijke vragen van gisteren opnieuw oplossen, maar deze keer in groep en met de hulp van hun handboek. De resultaten waren goed.
Woensdag 6/02
Blijkbaar is er vandaag geen school. Het is Aswoensdag en ik heb de dag vrij.
Ik maak een tocht in de omgeving en geef Lev de dag vrij.
Donderdag 7/02
Alweer examens vandaag. Ik gaf 1 uitgebreide les wiskunde van 60’ en wat bewegingstussendoortjes. De rest van de dag lees ik mijn boek, loop ik wat rond om te kijken of niemand afkijkt. Ondertussen slaapt de lerares, wanneer ik dan les geef gaat ze buiten in het zonnetje zitten.
Ik ging daarnet met Mr Mende en de rest van de leraars plastrons kopen.
In Malawi is het niet ongewoon dat mannen hand in hand over straat lopen. Vrouwen zullen dat nooit doen, maar voor mannen is het een symbool van vriendschap. Ik heb vandaag voor het eerst dat symbool aan den lijve mogen ondervinden toen Mr Mende mijn hand na een soort handdruk niet meer losliet, en we de komende 5 minuten onze tocht hand in hand voortzetten. Het doet toch maar raar moet ik zeggen.
Vrijdag 8/02
Geen les gegeven omwille van examens.
Ik besprak wel met Mr Mende een voorstel waar ik al enkele dagen op zit te broeden.
Zoals eerder gezegd zou ik graag banken kopen. Mr Mende vond het echter nuttiger om boeken te kopen. Beide projecten financieren lijkt me financieel niet bol te werken dus bedacht ik iets anders.
De school heeft tot nu toe alleen al 132 nieuwkomers. Al deze nieuwkomers moeten een uniform hebben. Dat moeten de ouders zelf betalen en laten maken bij een kleermaker. De stof voor zo’n uniform kost zo’n 800 kwacha en het maken nog eens 450. Wanneer we erin zouden slagen om deze geldstroom “binnenschools” te houden strijken we dus makkelijk een mooie winst op. Op lange termijn zou de machine geld blijven opleveren, er van uitgaande dat elke ll minimaal 1x moet veranderen van uniform (het uniform voor standard one is niet hetzelfde dan dat voor standard eight). Ik zou voor de school een stikmachine kunnen kopen. Met de winst kan dan nieuwe stof en schoolmateriaal gekocht worden.
Het voorstel is nu ingediend bij de schoolboard. Het enige probleem is dat zo’n schoolboard er ongeveer even lang over doet om een voorstel goed te keuren als onze regering. Ik vrees dus dat veel van onze nieuwkomers reeds uniformen zullen kopen bij een onafhankelijke kleermaker. Hopelijk komen ze snel tot een beslissing. Ben ik mis in mijn idee, dan verkopen we de stof en de machine opnieuw en maken we maximum 50 euro verlies..
Tis maar een gedacht.
Bedankt trouwens Mevr. Van Keymeulen voor het idee van de schrijfplankjes. Ik leg het zeker voor aan Mr Mende. Ik had er zelf ook al even aan gedacht maar was het idee opnieuw vergeten..
’s Avonds ga ik naar korean garden lodge. Een hotel op 10 minuten rijden. Je kan er gratis en draadloos internetten als je er iets eet. Het is een luxueus paradijs met zwembad, k3-muziek en heel veel blanken. Het is bijna surrealistisch dat dit temidden van al deze armoede kan bestaan. Je voelt je er niet langer in Malawi, het is alsof je een café in Spanje binnenstapt. Ik sprak af met de rest en had een gezellige Nederlandstalige babbel.
Zaterdag 9/02
Luxe dag. De rest ging naar het meer, ik kon niet mee omdat ik morgen een afspraak heb met sister en naar de mis moet om 6u. Daardoor kan ik niet aan het meer blijven slapen en 4 uur rijden voor 5 uur aan het meer lijkt me maar dom.
Ik kocht gisteren op de markt een ‘bao’ (niet te verwarren met een boa). Het lijkt op bantumi (wat u misschien nog kent van de oude nokia-gsms. Ik werd er vrij goed in en speel het geregeld met Lev. Deze morgen kreeg ik bezoek van wat kinderen en speelde de hele morgen bao.
In de namiddag ga ik opnieuw naar korean garden lodge en internet wat. Ik betaal de ober 500 kwacha (hij vroeg 1000) onder de tafel om te mogen zwemmen (alleen voor residenten, al heb ik daar mijn twijfels bij) en neem een warme douche. Dat doet deugd na 11 dagen.
Op tijd in bed, morgen om 5u op, want je bent katholiek of je bent het niet e.
Zondag 10/02
Blijkbaar ben ik niet zo katholiek als ik dacht. Ik verslaap me en mis de mis.
Tegen 11u ga ik op bezoek bij sister. Ze nodigde me uit op haar communie. Ik eet er met de zusters en tegen 6u ben ik weer thuis.
Maandag 11/02
Fantastische dag. Mijn voorstel is verbazingwekkend genoeg reeds goedgekeurd door de schoolboard. Nog verbazingwekkender, er is al een naaimachine aanwezig. De machine staat hier al enkele jaren maar het idee om er wat mee te doen bleef achterwege. Na mijn lesactiviteiten ga ik met Mr. Mende naar de stad. Daar vergelijken we de prijzen van 4 “groot”handelaars.
Omdat we de stoffen, elastieken, knopen, ritsen en garen in zulke grote hoeveelheden kopen kon ik een mooie korting krijgen. Na het vergelijken van de prijzen van de lokale kleermaker denk ik dat we per uniform ongeveer 500 kwacha winst kunnen maken.
Na veel rekenwerk kom ik tot de eindconclusie dat we per maand van 21 werkdagen een winst van 31750 kwacha kunnen opstrijken, indien we per dag 5 uniformen maken, wat volgens de kleermaker zeker mogelijk is. Met 152 uniformloze nieuwkomers is ons klantenaantal verzekerd.
Van de 20 000 kwacha die ik investeer in materiaal kan ik achteraf eventueel 10 000 weerkrijgen. Zo heb ik voor 50 euro een zeer winstgevend en langtermijn plan helpen opstarten.
Mijn schattingen van vrijdag blijken dus niet helemaal te kloppen, maar deze keer ben ik zeker van de berekeningen.
Door al het werk dat hier in kruipt heb ik het natuurlijk heel druk. Gelukkig moet ik nog niet veel les geven deze week. Ik geef ongeveer 3u les per week.
Na gesprek met Mr. Mende neem ik volgende week ook de lessen engels en wiskunde in standard 5 en geef hier en daar wat knutsel en muzieklessen.
Ik kom tenslotte naar hier om les te geven, niet om investeerder te spelen. Dit was gewoon een gelegenheid die ik niet mocht laten schieten. Na deze week kan ik me weer volop in het lesgeven storten.
Het is nu half 7 en ik moet nog beginnen aan mijn lessen voor morgen, en mijn businessplan voor de schoolboard nog verder uitwerken.
Mocht dit project echter lukken, dan ben ik de gelukkigste man in Lilongwe.
Dinsdag 12/02
Drukke dag. Ik gaf engels en maths en installeerde het 2e korfbaldoel. Dit was 2 jaar geleden afgebroken en niemand dacht eraan het opnieuw op te stellen.
Morgen ga ik met Mr Mende naar de markt om de stoffen te kopen. Ik ben al de hele dag bezig met berekeningen maken voor het project. Ik denk dat alles klopt. Maandag steken we van wal.
Het is nu 20:10 en ik begin aan mijn trajectverslag, reflectieverslag en lesvoorbereidingen voor morgen.
Vrijdag ga ik opnieuw naar Korean garden lodge om te internetten en zaterdag komt de hele bende eten.
Woensdag 13/02
Alle stoffen zijn binnen. Vandaag ook het gevecht met de kakkerlakken begonnen. Dries 5-kakkerlakken 0.
Donderdag 14/02
Na de lessen een kleermaker gaan zoeken en gevonden. Hij mat alle lln van standard 8 zodat hij morgen de stoffen kan beginnen knippen. Maandag begint hij dan met de uniformen te maken.
Dries 7,5 (één gigantische kakkerlak) –kakkerlakken 1 (hij deed me ferm verschieten)
Vrijdag 15/02
Geen school. Midterm holliday. Afspraak met Mr. Mende om 9 u (zeg maar 10 u) en deze namiddag naar Korean Garden.
Terwijl ik op Mr. Mende wacht maak ik het lokaal van de kleermaker schoon. Het was volledig volgestapeld met banken, stoelen en banden. De naaimachine wordt er straks ingezet en de kleermaker begint om 14u met knippen (oorspronkelijk 7u).
Een Malawiaan overtuigen dat dingen op tijd moeten klaar zijn is echter niet evident.
Elke dag dat er niet gewerkt wordt verliezen we 300 kwacha. Als het lokaal tegen 14u vandaag niet klaar is dan kan er niet geknipt worden en kan er maandag niet genaaid worden.
Het is vermoeiend om de hele tijd achter hun vodden te zitten, maar wat me het meest bevreesd is dat na mijn vertrek de hele zaak zal instorten.
Na veel overleg kwamen we tot een prijs per standard waar iedereen mee kon leven. In plaats van 500 kwacha winst per uniform maken we er 200. Dat reduceert de winst per maand tot 21000 kwacha maar is redelijker voor de ouders.
Ik heb het kakkerlakken nest ontdekt!Dries 20 – kakkerlakken 1
Vandaag sliep ik uit (lees: 8u op) en gaf Levson de voormiddag vrij.
Ik nestelde me buiten met een boek en een kop thee toen enkele (oudere) kinderen om ballonnen kwamen vragen. De sfeer was echter anders dan gisteren. Ze wouden niet praten of spelen, ze vroegen enkel baloons, bals, toys, Money. Ik gaf wat ballonnen en 3 pennen en later nog wat extra aan de oudste (die engels sprak) om te verdelen. Voor ik het goed en wel besefte was ik omringd door 60 kinderen die allen stilzwijgend voor me stonden. Na een tijdje begonnen ze aan te dringen voor ballonnen en ik gooide een 30-tal in de lucht en zei duidelijk dat dit het laatste was, ze moesten er samen mee spelen. Ze gingen weer weg. Na 5 minuten stonden echter de oudste opnieuw bij me. Ze drongen aan, ik kreeg er genoeg van. Ze wouden mijn horloge, mijn werchter-bandjes, mijn boek, mijn sandalen,..
Ik maakte hen duidelijk dat dit niet kon en dat ze onbeleefd waren. De oudste had 10 ballonnen op zak. Ik maakte me boos en nam ze af om te herverdelen.
Ik moet nog leren aanvoelen wanneer ik kan geven en wanneer niet. Vandaag maakte ik een goed bedoelde fout. Ik gaf in totaal zo’n 50 ballonnen waar enkel om gevochten werd en waar niemand gelukkig van werd. Zo creëer ik een beeld van de muzungu (blanke) waar je enkel bij gaat als je wat wil..
De kinderen gisteren wisten van geen ballonnen, ze kwamen gewoon spelen.
Geen ballonnen of pennen meer voor een tijdje, wie wil komen spelen is altijd welkom.
In de namiddag ging ik met de rest naar het centrum van Lilongwe. We bezochten een internetcafé en de grote markt. De markt is best aangenaam maar de rest van area 3 spreekt me niet zo aan. Omdat dit de hoofdstad is zijn er meer blanke, en daarom ook meer bedelaars en mensen die je aanklampen om hun koopwaar aan de man te doen.
Pas gisteren, wanneer ik op bezoek ging bij Beth en Tine besefte ik hoe arm mijn area wel was. Zij zitten in area 2 en ik in area 4. Het is slechts 10 minuten rijden langs gammele wegen maar toch is het verschil gigantisch. De gebouwen, de winkels, de scholen, de auto’s.
Ik sluit hier af, morgen zondag dus natuuuuuurlijk ga ik naar de zondagsmis, zoals een goed Christen het betaamt.
3/02
God be praised, the water is running. Sinds eergisteren gaat het water weer. Ter compensatie viel de elektriciteit gisteren uit, maar dat is alweer in orde. Deze morgen om 6 u ging ik naar de mis. Het was fan-tas-tisch. De kerk zat propvol en het koor stopte bijna niet met zingen. De mis duurde 2 uur maar ik heb me geen moment verveeld, wat ik niet kan zeggen van onze missen..
Ik viel bijna van mijn bank toen tussen alle woorden Chichewa opeens stuntelig Dries De Grauwe werd gezegd. Ik moest me rechtstellen zodat iedereen me kon zien. De hele kerk begon te plakken en ik voelde me ongeveer zo groot als een hostie. Ik bekom nu thuis van de dienst. Mijn pols doet nog zeer van alle handen die ik schudde en mijn mond staat droog van alle keren ik muli bwanji(how are you), ndiri bwino(i am fine),kaya inu(and how are you) heb gezegd.
Straks komt de parish board opnieuw op bezoek. Deze middag sosiezen mee appelmoes en patatten! Als dat maar goed komt.
Ik zou wat lessen willen voorbereiden voor komende week maar heb nog niks gekregen qua opdrachten. Maandag is het een hele dag examens afleggen voor de lln dus Mrs. Vindudu geeft me mijn opdrachten dan.
Maandag 4/02
Ze hebben mij wa gelapt. Examens duurden niet de hele dag maar tot 10:15. ik moet 3 uur les geven en heb niks voorbereid. Ik maak op 10 minuten een voorbereiding Maths en lees de tekst engels één keer.
Mijn mentor vertrekt naar de markt om 10u en ik wordt voor de 11-jaar oude leeuwen geworpen. Verbazend genoeg gaat alles nog vrij goed. Het is voor beide partijen wat aanpassen, maar vooral de les wiskunde gaat vrij vlot. Bij de les engels lagen mijn doelstellingen te hoog. Ik vroeg dingen die onmogelijk waren. Logisch wanneer je niet voorbereid bent en geen beginsituatie kent..
Lessen duren maar tot 13u deze week, omwille van examens. Ik heb dus veel tijd om voor te bereiden voor morgen, dan zullen ze wat zien.
Dinsdag 5/02
Fantastische dag. Ik had alles tot in de puntjes voorbereid en de lessen liepen heel vlot. De lln die gisteren nog fouten hadden bij wiskunde (11 lln) ving ik op met een BHV-model. Ik zette de sterke aan het werk en gaf extra uitleg aan de zwakkere. Na de schriften te verbeteren stel ik sprakeloos vast dat iedereen het begrepen heeft.
Engels, ik laat de lln de moeilijke vragen van gisteren opnieuw oplossen, maar deze keer in groep en met de hulp van hun handboek. De resultaten waren goed.
Woensdag 6/02
Blijkbaar is er vandaag geen school. Het is Aswoensdag en ik heb de dag vrij.
Ik maak een tocht in de omgeving en geef Lev de dag vrij.
Donderdag 7/02
Alweer examens vandaag. Ik gaf 1 uitgebreide les wiskunde van 60’ en wat bewegingstussendoortjes. De rest van de dag lees ik mijn boek, loop ik wat rond om te kijken of niemand afkijkt. Ondertussen slaapt de lerares, wanneer ik dan les geef gaat ze buiten in het zonnetje zitten.
Ik ging daarnet met Mr Mende en de rest van de leraars plastrons kopen.
In Malawi is het niet ongewoon dat mannen hand in hand over straat lopen. Vrouwen zullen dat nooit doen, maar voor mannen is het een symbool van vriendschap. Ik heb vandaag voor het eerst dat symbool aan den lijve mogen ondervinden toen Mr Mende mijn hand na een soort handdruk niet meer losliet, en we de komende 5 minuten onze tocht hand in hand voortzetten. Het doet toch maar raar moet ik zeggen.
Vrijdag 8/02
Geen les gegeven omwille van examens.
Ik besprak wel met Mr Mende een voorstel waar ik al enkele dagen op zit te broeden.
Zoals eerder gezegd zou ik graag banken kopen. Mr Mende vond het echter nuttiger om boeken te kopen. Beide projecten financieren lijkt me financieel niet bol te werken dus bedacht ik iets anders.
De school heeft tot nu toe alleen al 132 nieuwkomers. Al deze nieuwkomers moeten een uniform hebben. Dat moeten de ouders zelf betalen en laten maken bij een kleermaker. De stof voor zo’n uniform kost zo’n 800 kwacha en het maken nog eens 450. Wanneer we erin zouden slagen om deze geldstroom “binnenschools” te houden strijken we dus makkelijk een mooie winst op. Op lange termijn zou de machine geld blijven opleveren, er van uitgaande dat elke ll minimaal 1x moet veranderen van uniform (het uniform voor standard one is niet hetzelfde dan dat voor standard eight). Ik zou voor de school een stikmachine kunnen kopen. Met de winst kan dan nieuwe stof en schoolmateriaal gekocht worden.
Het voorstel is nu ingediend bij de schoolboard. Het enige probleem is dat zo’n schoolboard er ongeveer even lang over doet om een voorstel goed te keuren als onze regering. Ik vrees dus dat veel van onze nieuwkomers reeds uniformen zullen kopen bij een onafhankelijke kleermaker. Hopelijk komen ze snel tot een beslissing. Ben ik mis in mijn idee, dan verkopen we de stof en de machine opnieuw en maken we maximum 50 euro verlies..
Tis maar een gedacht.
Bedankt trouwens Mevr. Van Keymeulen voor het idee van de schrijfplankjes. Ik leg het zeker voor aan Mr Mende. Ik had er zelf ook al even aan gedacht maar was het idee opnieuw vergeten..
’s Avonds ga ik naar korean garden lodge. Een hotel op 10 minuten rijden. Je kan er gratis en draadloos internetten als je er iets eet. Het is een luxueus paradijs met zwembad, k3-muziek en heel veel blanken. Het is bijna surrealistisch dat dit temidden van al deze armoede kan bestaan. Je voelt je er niet langer in Malawi, het is alsof je een café in Spanje binnenstapt. Ik sprak af met de rest en had een gezellige Nederlandstalige babbel.
Zaterdag 9/02
Luxe dag. De rest ging naar het meer, ik kon niet mee omdat ik morgen een afspraak heb met sister en naar de mis moet om 6u. Daardoor kan ik niet aan het meer blijven slapen en 4 uur rijden voor 5 uur aan het meer lijkt me maar dom.
Ik kocht gisteren op de markt een ‘bao’ (niet te verwarren met een boa). Het lijkt op bantumi (wat u misschien nog kent van de oude nokia-gsms. Ik werd er vrij goed in en speel het geregeld met Lev. Deze morgen kreeg ik bezoek van wat kinderen en speelde de hele morgen bao.
In de namiddag ga ik opnieuw naar korean garden lodge en internet wat. Ik betaal de ober 500 kwacha (hij vroeg 1000) onder de tafel om te mogen zwemmen (alleen voor residenten, al heb ik daar mijn twijfels bij) en neem een warme douche. Dat doet deugd na 11 dagen.
Op tijd in bed, morgen om 5u op, want je bent katholiek of je bent het niet e.
Zondag 10/02
Blijkbaar ben ik niet zo katholiek als ik dacht. Ik verslaap me en mis de mis.
Tegen 11u ga ik op bezoek bij sister. Ze nodigde me uit op haar communie. Ik eet er met de zusters en tegen 6u ben ik weer thuis.
Maandag 11/02
Fantastische dag. Mijn voorstel is verbazingwekkend genoeg reeds goedgekeurd door de schoolboard. Nog verbazingwekkender, er is al een naaimachine aanwezig. De machine staat hier al enkele jaren maar het idee om er wat mee te doen bleef achterwege. Na mijn lesactiviteiten ga ik met Mr. Mende naar de stad. Daar vergelijken we de prijzen van 4 “groot”handelaars.
Omdat we de stoffen, elastieken, knopen, ritsen en garen in zulke grote hoeveelheden kopen kon ik een mooie korting krijgen. Na het vergelijken van de prijzen van de lokale kleermaker denk ik dat we per uniform ongeveer 500 kwacha winst kunnen maken.
Na veel rekenwerk kom ik tot de eindconclusie dat we per maand van 21 werkdagen een winst van 31750 kwacha kunnen opstrijken, indien we per dag 5 uniformen maken, wat volgens de kleermaker zeker mogelijk is. Met 152 uniformloze nieuwkomers is ons klantenaantal verzekerd.
Van de 20 000 kwacha die ik investeer in materiaal kan ik achteraf eventueel 10 000 weerkrijgen. Zo heb ik voor 50 euro een zeer winstgevend en langtermijn plan helpen opstarten.
Mijn schattingen van vrijdag blijken dus niet helemaal te kloppen, maar deze keer ben ik zeker van de berekeningen.
Door al het werk dat hier in kruipt heb ik het natuurlijk heel druk. Gelukkig moet ik nog niet veel les geven deze week. Ik geef ongeveer 3u les per week.
Na gesprek met Mr. Mende neem ik volgende week ook de lessen engels en wiskunde in standard 5 en geef hier en daar wat knutsel en muzieklessen.
Ik kom tenslotte naar hier om les te geven, niet om investeerder te spelen. Dit was gewoon een gelegenheid die ik niet mocht laten schieten. Na deze week kan ik me weer volop in het lesgeven storten.
Het is nu half 7 en ik moet nog beginnen aan mijn lessen voor morgen, en mijn businessplan voor de schoolboard nog verder uitwerken.
Mocht dit project echter lukken, dan ben ik de gelukkigste man in Lilongwe.
Dinsdag 12/02
Drukke dag. Ik gaf engels en maths en installeerde het 2e korfbaldoel. Dit was 2 jaar geleden afgebroken en niemand dacht eraan het opnieuw op te stellen.
Morgen ga ik met Mr Mende naar de markt om de stoffen te kopen. Ik ben al de hele dag bezig met berekeningen maken voor het project. Ik denk dat alles klopt. Maandag steken we van wal.
Het is nu 20:10 en ik begin aan mijn trajectverslag, reflectieverslag en lesvoorbereidingen voor morgen.
Vrijdag ga ik opnieuw naar Korean garden lodge om te internetten en zaterdag komt de hele bende eten.
Woensdag 13/02
Alle stoffen zijn binnen. Vandaag ook het gevecht met de kakkerlakken begonnen. Dries 5-kakkerlakken 0.
Donderdag 14/02
Na de lessen een kleermaker gaan zoeken en gevonden. Hij mat alle lln van standard 8 zodat hij morgen de stoffen kan beginnen knippen. Maandag begint hij dan met de uniformen te maken.
Dries 7,5 (één gigantische kakkerlak) –kakkerlakken 1 (hij deed me ferm verschieten)
Vrijdag 15/02
Geen school. Midterm holliday. Afspraak met Mr. Mende om 9 u (zeg maar 10 u) en deze namiddag naar Korean Garden.
Terwijl ik op Mr. Mende wacht maak ik het lokaal van de kleermaker schoon. Het was volledig volgestapeld met banken, stoelen en banden. De naaimachine wordt er straks ingezet en de kleermaker begint om 14u met knippen (oorspronkelijk 7u).
Een Malawiaan overtuigen dat dingen op tijd moeten klaar zijn is echter niet evident.
Elke dag dat er niet gewerkt wordt verliezen we 300 kwacha. Als het lokaal tegen 14u vandaag niet klaar is dan kan er niet geknipt worden en kan er maandag niet genaaid worden.
Het is vermoeiend om de hele tijd achter hun vodden te zitten, maar wat me het meest bevreesd is dat na mijn vertrek de hele zaak zal instorten.
Na veel overleg kwamen we tot een prijs per standard waar iedereen mee kon leven. In plaats van 500 kwacha winst per uniform maken we er 200. Dat reduceert de winst per maand tot 21000 kwacha maar is redelijker voor de ouders.
Ik heb het kakkerlakken nest ontdekt!Dries 20 – kakkerlakken 1
zaterdag 2 februari 2008
Dag beste thuisblijvers!
Dag 1, aankomst, kennismaking, installeren. (30/01)
Vandaag was een fantastische dag. Na een lange en vermoeiende vliegreis kwamen we eindelijk toe in Lilongwe. Onze vlucht had vertraging opgelopen dus we deden er uiteindelijk zo’n 18 uur over.
Direct werden we ontvangen door vriendelijke grenscontrole en vulden we de nodige formulieren in. Na geld te wisselen kwamen we in de inkomhal, waar ik zeer aangenaam verrast werd. Ik had de hoek nog niet omgedraaid of zag 2 meisjes in schooluniform een spandoek zwaaien met daarop ‘welcome to holy trinity school’, waarna ik overstelpt werd door Mr. Mende en een aantal andere mannen die me allemaal kwamen begroeten, vastnamen en vroegen hoe het met me ging. Mr. Mende is de directeur van de school maar dat hield hem niet tegen om mijn valiezen direct over te nemen en in te laden. Na een gsm kaart te hebben gekocht en vervoer te hebben geregeld voor 4 andere studenten die niet werden opgewacht vertrok ik eindelijk naar de Holy Trinity School.
Over die rit op zich kan ik wel 4 bladzijden schrijven. De voorruit van de auto was volledig gebarsten, de transmissie haperde waardoor de auto geregeld van 1000 naar 6000 toeren schoot, en de ruiten werden niet zoals hier bediend door een hendeltje maar door één hendeltje. Dat werd dus telkens doorgegeven.
Het regende dat het goot en de chauffeur reed behoorlijk snel, al is het niet duidelijk hoe snel aangezien de kilometriek het niet deed. Ik was op slag gedouchte.
Kortom, een beetje anders dan hier..
Op de school werd ik opgewacht door de Sister. Samen met Mr. Mende en Mr. Thomason kreeg ik een zeer uitgebreide rondleiding in zowel mijn huis als de hele school en de kerk. Een uitgebreide rondleiding in Malawi duurt 4 uur. Men zegt niet zomaar ‘hier staan de borden’, men zegt ‘these plates: 2, these trays 3, these plates 3, …
Alles gebeurt heel rustig en heel gemoedelijk. Overal in mijn huis hangen bordjes met ‘WELCOME FEEL AT HOME’ op.
Na de rondleiding at ik het avondmaal met Sister, Mr. Mende en Mr. Thomason. Ondanks de etiquette en gebruiken wat te bestuderen voelde ik me toch helemaal niet zeker. Je voelde een spanning, een ongeschreven regel die ik vergat. Hopelijk betert dit de komende dagen.
Een houseboy was niet geregeld. Na wat met Mr. Mende gepraat te hebben kwamen we eruit dat dit wel handig zou zijn, als ik me echt wil toeleggen op mijn lessen. Na wat te onderhandelen over prijs en ‘functiebeschrijving’ heb ik nu een heel vriendelijke jongeman als houseboy, ‘Levson’ genaamd. Ik heb de indruk dat ik er geen betere kon getroffen hebben.
Nu is het 20.27 en dus bijna bedtijd. Als ik daar maar aan kan wennen.
Het water in Lilongwe is uitgevallen dus ik heb me net gedouchte in een grote kom water die Sister had klaargezet en me geschoren in de weerspiegeling van de ruit (moeilijk want het was een beetje matglas).
Het regent nog steeds de padden kwaken. Één ervan heeft me net een bezoek gebracht maar ik heb hem vriendelijk de deur gewezen. De mug die zijn weg door mijn muskietennet kan vinden verdiend het om me te steken.
Ik sluit af en kruip erin. Morgen om 6 u op.
ps; sorry voor de extreem lange blog, ik moest het eens kwijt.
Dag 2: observatie (31/01)
Vandaag was een zeer interessante dag. Mr. Mende liet me alle standards (klassen) zien en ik moest me overal voorstellen. Uiteindelijk volgde ik een dag les in standard 6 bij Mrs Vindundu. Het volgende stukje gaat dan ook vooral over mijn verrichte observaties en is misschien niet zo interessant voor de algemene lezer.. (ter verduidelijking voor hen; lln staat voor leerlingen en lkr voor leerkracht)
Het Malawiaanse lesgeven is fascinerend.
Ik woonde de lessen Maths, English, social studies, science, Chichewa en agriculture bij. Elke les duurt ongeveer één uur. Er zijn 2 pauzes van 25 minuten en een middagpauze van 1 uur. De lessen beginnen om 7.30 en stoppen om 15.00.
In principe verschilt het lesgeven niet zo erg van onze aanpak. De les begint met 10 minuten instructie van de leerkracht, waarna de lln aan het werk gezet worden.
Van differentiatie of remediëren is echter geen sprake. De lkr overloopt aan een spoedtempo de leerstof waarbij nazeggen zeer essentieel is (zo zegt de lkr bijvoorbeeld; ‘the effect of cutting trees carelously is drought, the effect of cutting trees carelously is WHAT? Waarna alle lln samen DROUGHT roepen). Wanneer de lln iets gevraagd wordt steken ze niet zomaar hun vinger op zoals hier maar knipperen ze met hun vingers terwijl ze hun arm naar voor gooien. Wanneer een hele klas dit tegelijkertijd doet is het de moeite waard.
Na de instructie schrijft de lkr ongeveer 4 vragen op bord (dit was in elke les zo) waarna de lln ze overschrijven en oplossen in hun schrift. Wie klaar is brengt het schrift bij de juf en die verbetert ter plaatse. Het logische effect is dat de sterke lln 40 minuten moeten niksen. Een lln die in alle vakken goed is spendeert zo gemiddeld 240 minuten per dag aan dat niksen.
Na de middag wordt het erger. De lln die klaar zijn leggen hun boekje vooraan terwijl de lkr even de ogen sluit. Zo was het laatste lesuur iedereen na 20 minuten klaar en bleef de lkr nog even knikkebollen. Na 30 minuten werd ze wakker en deed ze verbeterwerk terwijl de lln stil moesten zijn of niet naar huis mochten.
Versta me niet verkeerd, Mrs Vindudu is een goede lkr met een groot hart voor kinderen en ze heeft de klas (van 44 lln!) perfect onder controle, wat op zich al een verdienste is. Alleen is het gebrek aan differentiatie frappant.
Morgen observeer ik nog een dag en maandag begin ik.
Het is dan ook mijn plan om de structuur over te nemen maar af en toe wat differentiatie toe te passen. Dat kan gaan van een spelletje voor de bel, tot extra oefeningen opschrijven voor de sterke of vlugge lln. Naar mate ik meer vertrouwd raak met de klas probeer ik de vaste structuur wat te doorbreken door hier en daar een activiteit buiten te doen, een ervaringsgerichte instructie te geven, enz.
Misschien nog een leuk weetje; het dagritueel:
Goodmorning class.
Goodmorning sir!
How are you?
I am fine and how are you sir!
I am fine thank you
Elke Malawiaan zal je trouwens op straat dezelfde begroeting geven, namelijk; hello, how are you. Wat je daarna zegt maakt niet veel uit, hun antwoord is steevast ‘very good thank you’.
Na een dag zeg je automatisch "Fine thank you and how are you". (problemen stellen zich maar wanneer 8 Malawianen je begroeten).
Ik kreeg net een delegatie van het kerkbestuur op bezoek, mijn begroetingsvaardigheden werden danig op proef gesteld!
ps; ik verontschuldig me niet langer voor de lengte van de posts, het doet teveel deugd om het eens te kunnen vertellen.
pps; ik heb zonet een machtige bondgenoot gekregen in mijn strijd tegen malaria. Zij is een sierlijke spin, ik denk dat ik haar Betty noem.
Dag 3 (1/02)
Vandaag was het opnieuw observeren geblazen. Vandaag ging het er net zo aan toe als gisteren. Ik had een goed gesprek met Mrs Vindundu en kreeg een genuanceerder beeld van de onderwijssituatie. Blijkbaar waren de afgelopen dagen vooral bedoeld als revision voor het examen op maandag. In dit geval is het beter te verstaan dat de lln zoveel verwerkingstijd krijgen, maar vind ik het nog schokkender dat er niet gedifferentieerd wordt. Bijvoorbeeld de les wiskunde. Er worden 4 vragen opgeschreven die vluchtig worden overlopen waarna de lln ze zelfstandig oplossen. De lkr verbeterd door een vinkje of een streep te zetten. Ik kreeg ook een aantal schriftjes om na te kijken. Van de 30 schriften die ik verbeterde was er niet één bij met alle antwoorden juist. Geen enkele ll beheerste dus de stof volledig. Na het verbeteren worden de schriften teruggegeven en vervolgt de lkr met de volgende les, in dit geval English. Een ll die het dus niet kon (en dat waren er dus heel wat) zal maandag niet slagen.
Ik probeerde daar vandaag al wat aan te doen, maar dat was niet makkelijk. Zo schreef ik bij elke oefening wat er fout was of waar ze op een dwaalspoor terechtkwamen. Ik probeerde dan in de ‘breaktime’ aan enkele lln die de grootste fouten maakten uit te leggen waar ze de mist in gingen, maar Mrs Vindundu stond erop dat ik een kop thee ging meedrinken. Bij de enkele lln die ik sprak bleek het probleem veel ernstiger te zijn dan ik vermoede. De oefeningen die ze zien gaan over het vinden van de gemene delers (common factors). Daarvoor moeten de lln heel veel deelhandelingen stellen die vlot zouden moeten gekend zijn. Bij het remediëren bleek echter snel dat enkele lln problemen hadden bij opdrachten als "divide 6 into 2". Het papegaaienwerk dat ze zo goed hadden gedaan werd nu duidelijk. Ik zal veel dieper moeten afdalen dan gedacht om aan de leerachterstand te kunnen werken.
Misschien werk ik met het BHV-model om daarin te differentiëren. Er zijn heel wat knappe koppen bij die tot heel wat in staat zijn, met enkel een beetje feedback (zoals Rex P. en Sumini M.). Anderen hebben echter veel meer nood aan hulp (zoals Utatu, Moses B. en Sittelya).
Het gebrek aan banken zorgt voor een bijkomend probleem. Kinderen als Lini en andere schrijven zo onleesbaar dat er heel veel informatie verloren gaat. De kinderen schrijven allemaal op hun knie. Het is heel moeilijk om zo zorgvuldig te cijferen. Een 0 wordt een 6, een 1 wordt een 7, de getallen komen niet mooi onder elkaar te staan,…
Morgen heb ik een meeting met Mr. Mende om te bespreken of ik banken kan laten maken.
Ik zag reeds enkele meubelmakers in het dorpje waar ik dit kan laten doen. De prijs voor een prachtig bed is 3500 kwacha (1 euro is 200 kwacha). De 30 euro die ik inzamelde op mijn drink zal dus zeker van pas komen.(dank jullie!!)
Het is vrijdag, dus de lessen duurden maar tot 12 uur vandaag. Ik zat rustig te praten met Levson toen enkele kinderen kwamen aankloppen. De jongsten waren 4, dan twee 5-jarigen en één 7-jarige. We speelden de hele dag spelletjes en leerden Engels en Chichewa van elkaar. Zo weet ik nu dat hoofd in het Chichewa ‘chichi’ is en oor ‘nkhuku’..
Ik weet niet wie er het meest van genoot.
Vanavond ga ik wat drinken met de rest. Ik kijk er naar uit om een Nederlandstalige babbel te hebben.
Groeten vanuit een prachtig land.
Dries
Dag 1, aankomst, kennismaking, installeren. (30/01)
Vandaag was een fantastische dag. Na een lange en vermoeiende vliegreis kwamen we eindelijk toe in Lilongwe. Onze vlucht had vertraging opgelopen dus we deden er uiteindelijk zo’n 18 uur over.
Direct werden we ontvangen door vriendelijke grenscontrole en vulden we de nodige formulieren in. Na geld te wisselen kwamen we in de inkomhal, waar ik zeer aangenaam verrast werd. Ik had de hoek nog niet omgedraaid of zag 2 meisjes in schooluniform een spandoek zwaaien met daarop ‘welcome to holy trinity school’, waarna ik overstelpt werd door Mr. Mende en een aantal andere mannen die me allemaal kwamen begroeten, vastnamen en vroegen hoe het met me ging. Mr. Mende is de directeur van de school maar dat hield hem niet tegen om mijn valiezen direct over te nemen en in te laden. Na een gsm kaart te hebben gekocht en vervoer te hebben geregeld voor 4 andere studenten die niet werden opgewacht vertrok ik eindelijk naar de Holy Trinity School.
Over die rit op zich kan ik wel 4 bladzijden schrijven. De voorruit van de auto was volledig gebarsten, de transmissie haperde waardoor de auto geregeld van 1000 naar 6000 toeren schoot, en de ruiten werden niet zoals hier bediend door een hendeltje maar door één hendeltje. Dat werd dus telkens doorgegeven.
Het regende dat het goot en de chauffeur reed behoorlijk snel, al is het niet duidelijk hoe snel aangezien de kilometriek het niet deed. Ik was op slag gedouchte.
Kortom, een beetje anders dan hier..
Op de school werd ik opgewacht door de Sister. Samen met Mr. Mende en Mr. Thomason kreeg ik een zeer uitgebreide rondleiding in zowel mijn huis als de hele school en de kerk. Een uitgebreide rondleiding in Malawi duurt 4 uur. Men zegt niet zomaar ‘hier staan de borden’, men zegt ‘these plates: 2, these trays 3, these plates 3, …
Alles gebeurt heel rustig en heel gemoedelijk. Overal in mijn huis hangen bordjes met ‘WELCOME FEEL AT HOME’ op.
Na de rondleiding at ik het avondmaal met Sister, Mr. Mende en Mr. Thomason. Ondanks de etiquette en gebruiken wat te bestuderen voelde ik me toch helemaal niet zeker. Je voelde een spanning, een ongeschreven regel die ik vergat. Hopelijk betert dit de komende dagen.
Een houseboy was niet geregeld. Na wat met Mr. Mende gepraat te hebben kwamen we eruit dat dit wel handig zou zijn, als ik me echt wil toeleggen op mijn lessen. Na wat te onderhandelen over prijs en ‘functiebeschrijving’ heb ik nu een heel vriendelijke jongeman als houseboy, ‘Levson’ genaamd. Ik heb de indruk dat ik er geen betere kon getroffen hebben.
Nu is het 20.27 en dus bijna bedtijd. Als ik daar maar aan kan wennen.
Het water in Lilongwe is uitgevallen dus ik heb me net gedouchte in een grote kom water die Sister had klaargezet en me geschoren in de weerspiegeling van de ruit (moeilijk want het was een beetje matglas).
Het regent nog steeds de padden kwaken. Één ervan heeft me net een bezoek gebracht maar ik heb hem vriendelijk de deur gewezen. De mug die zijn weg door mijn muskietennet kan vinden verdiend het om me te steken.
Ik sluit af en kruip erin. Morgen om 6 u op.
ps; sorry voor de extreem lange blog, ik moest het eens kwijt.
Dag 2: observatie (31/01)
Vandaag was een zeer interessante dag. Mr. Mende liet me alle standards (klassen) zien en ik moest me overal voorstellen. Uiteindelijk volgde ik een dag les in standard 6 bij Mrs Vindundu. Het volgende stukje gaat dan ook vooral over mijn verrichte observaties en is misschien niet zo interessant voor de algemene lezer.. (ter verduidelijking voor hen; lln staat voor leerlingen en lkr voor leerkracht)
Het Malawiaanse lesgeven is fascinerend.
Ik woonde de lessen Maths, English, social studies, science, Chichewa en agriculture bij. Elke les duurt ongeveer één uur. Er zijn 2 pauzes van 25 minuten en een middagpauze van 1 uur. De lessen beginnen om 7.30 en stoppen om 15.00.
In principe verschilt het lesgeven niet zo erg van onze aanpak. De les begint met 10 minuten instructie van de leerkracht, waarna de lln aan het werk gezet worden.
Van differentiatie of remediëren is echter geen sprake. De lkr overloopt aan een spoedtempo de leerstof waarbij nazeggen zeer essentieel is (zo zegt de lkr bijvoorbeeld; ‘the effect of cutting trees carelously is drought, the effect of cutting trees carelously is WHAT? Waarna alle lln samen DROUGHT roepen). Wanneer de lln iets gevraagd wordt steken ze niet zomaar hun vinger op zoals hier maar knipperen ze met hun vingers terwijl ze hun arm naar voor gooien. Wanneer een hele klas dit tegelijkertijd doet is het de moeite waard.
Na de instructie schrijft de lkr ongeveer 4 vragen op bord (dit was in elke les zo) waarna de lln ze overschrijven en oplossen in hun schrift. Wie klaar is brengt het schrift bij de juf en die verbetert ter plaatse. Het logische effect is dat de sterke lln 40 minuten moeten niksen. Een lln die in alle vakken goed is spendeert zo gemiddeld 240 minuten per dag aan dat niksen.
Na de middag wordt het erger. De lln die klaar zijn leggen hun boekje vooraan terwijl de lkr even de ogen sluit. Zo was het laatste lesuur iedereen na 20 minuten klaar en bleef de lkr nog even knikkebollen. Na 30 minuten werd ze wakker en deed ze verbeterwerk terwijl de lln stil moesten zijn of niet naar huis mochten.
Versta me niet verkeerd, Mrs Vindudu is een goede lkr met een groot hart voor kinderen en ze heeft de klas (van 44 lln!) perfect onder controle, wat op zich al een verdienste is. Alleen is het gebrek aan differentiatie frappant.
Morgen observeer ik nog een dag en maandag begin ik.
Het is dan ook mijn plan om de structuur over te nemen maar af en toe wat differentiatie toe te passen. Dat kan gaan van een spelletje voor de bel, tot extra oefeningen opschrijven voor de sterke of vlugge lln. Naar mate ik meer vertrouwd raak met de klas probeer ik de vaste structuur wat te doorbreken door hier en daar een activiteit buiten te doen, een ervaringsgerichte instructie te geven, enz.
Misschien nog een leuk weetje; het dagritueel:
Goodmorning class.
Goodmorning sir!
How are you?
I am fine and how are you sir!
I am fine thank you
Elke Malawiaan zal je trouwens op straat dezelfde begroeting geven, namelijk; hello, how are you. Wat je daarna zegt maakt niet veel uit, hun antwoord is steevast ‘very good thank you’.
Na een dag zeg je automatisch "Fine thank you and how are you". (problemen stellen zich maar wanneer 8 Malawianen je begroeten).
Ik kreeg net een delegatie van het kerkbestuur op bezoek, mijn begroetingsvaardigheden werden danig op proef gesteld!
ps; ik verontschuldig me niet langer voor de lengte van de posts, het doet teveel deugd om het eens te kunnen vertellen.
pps; ik heb zonet een machtige bondgenoot gekregen in mijn strijd tegen malaria. Zij is een sierlijke spin, ik denk dat ik haar Betty noem.
Dag 3 (1/02)
Vandaag was het opnieuw observeren geblazen. Vandaag ging het er net zo aan toe als gisteren. Ik had een goed gesprek met Mrs Vindundu en kreeg een genuanceerder beeld van de onderwijssituatie. Blijkbaar waren de afgelopen dagen vooral bedoeld als revision voor het examen op maandag. In dit geval is het beter te verstaan dat de lln zoveel verwerkingstijd krijgen, maar vind ik het nog schokkender dat er niet gedifferentieerd wordt. Bijvoorbeeld de les wiskunde. Er worden 4 vragen opgeschreven die vluchtig worden overlopen waarna de lln ze zelfstandig oplossen. De lkr verbeterd door een vinkje of een streep te zetten. Ik kreeg ook een aantal schriftjes om na te kijken. Van de 30 schriften die ik verbeterde was er niet één bij met alle antwoorden juist. Geen enkele ll beheerste dus de stof volledig. Na het verbeteren worden de schriften teruggegeven en vervolgt de lkr met de volgende les, in dit geval English. Een ll die het dus niet kon (en dat waren er dus heel wat) zal maandag niet slagen.
Ik probeerde daar vandaag al wat aan te doen, maar dat was niet makkelijk. Zo schreef ik bij elke oefening wat er fout was of waar ze op een dwaalspoor terechtkwamen. Ik probeerde dan in de ‘breaktime’ aan enkele lln die de grootste fouten maakten uit te leggen waar ze de mist in gingen, maar Mrs Vindundu stond erop dat ik een kop thee ging meedrinken. Bij de enkele lln die ik sprak bleek het probleem veel ernstiger te zijn dan ik vermoede. De oefeningen die ze zien gaan over het vinden van de gemene delers (common factors). Daarvoor moeten de lln heel veel deelhandelingen stellen die vlot zouden moeten gekend zijn. Bij het remediëren bleek echter snel dat enkele lln problemen hadden bij opdrachten als "divide 6 into 2". Het papegaaienwerk dat ze zo goed hadden gedaan werd nu duidelijk. Ik zal veel dieper moeten afdalen dan gedacht om aan de leerachterstand te kunnen werken.
Misschien werk ik met het BHV-model om daarin te differentiëren. Er zijn heel wat knappe koppen bij die tot heel wat in staat zijn, met enkel een beetje feedback (zoals Rex P. en Sumini M.). Anderen hebben echter veel meer nood aan hulp (zoals Utatu, Moses B. en Sittelya).
Het gebrek aan banken zorgt voor een bijkomend probleem. Kinderen als Lini en andere schrijven zo onleesbaar dat er heel veel informatie verloren gaat. De kinderen schrijven allemaal op hun knie. Het is heel moeilijk om zo zorgvuldig te cijferen. Een 0 wordt een 6, een 1 wordt een 7, de getallen komen niet mooi onder elkaar te staan,…
Morgen heb ik een meeting met Mr. Mende om te bespreken of ik banken kan laten maken.
Ik zag reeds enkele meubelmakers in het dorpje waar ik dit kan laten doen. De prijs voor een prachtig bed is 3500 kwacha (1 euro is 200 kwacha). De 30 euro die ik inzamelde op mijn drink zal dus zeker van pas komen.(dank jullie!!)
Het is vrijdag, dus de lessen duurden maar tot 12 uur vandaag. Ik zat rustig te praten met Levson toen enkele kinderen kwamen aankloppen. De jongsten waren 4, dan twee 5-jarigen en één 7-jarige. We speelden de hele dag spelletjes en leerden Engels en Chichewa van elkaar. Zo weet ik nu dat hoofd in het Chichewa ‘chichi’ is en oor ‘nkhuku’..
Ik weet niet wie er het meest van genoot.
Vanavond ga ik wat drinken met de rest. Ik kijk er naar uit om een Nederlandstalige babbel te hebben.
Groeten vanuit een prachtig land.
Dries
Hujj!!
Waauw!! Wat een overweldigende eerste dagen…
Alles komt in een razende vaart op me af.. fantastisch!
Ben toegekomen na lange, vreet turbulente vlucht in Lilongwe. Wat verfrommeld en boordevol nieuwsgierigheid en zenuwen maakte ik kennis met mijn headmaster and Mr Chulu. Superhartelijke eerste kennismaking!
Ze riepen miss Berth ( om te weten wie van de bende ik was) en knuffelden met te pletter!
We reden richting verblijfplaats, die ik uiteindelijk niet bleek te hebben.
St. Peterslodge dan maar. Een backpackersverblijfplaats, mijn oortjes trilden J.
Het bleek niet te zijn wat ik verwachtte. Er was werkelijk NIEMAND! Geen avontuurlijke backpackers, geen lokale mensen… NIE-MAND.
Ook regende het serieus binnen, en beschimmelden de lakens ..
Maar, geeeene paniek dacht ik, op verkenning dan maar..
Ik werd bijna overreden op straat ( zot hoe ze hier rijden!) en tot overmaat van ramp verdwaalde ik zo’n beetje en bleek het daar een erg onveilige buurt te zijn..
Twas 18 uur toen Tine en haar mentor bij mij op bezoek kwamen. Die verklaarden me zot en namen me mee naar hun verblijfplaats, die veel te groot bleek te zijn voor Tine alleen.
Ook voor m’n headmaster en mister Chulu was dit een verademing want t’was dichter bij school én gratis. Ook gaf Kwasa Kwasa ondertussen de toestemming om hier te blijven. T’is goed zo met z’n tweetjes!
We hebben megavriendelijke buren, guards, night watchers, kinderen..
We worden telkens superhartelijk ontvangen door de lokale mensen.
We gingen al enkele keren eten bij onze buren. Typisch Malawiaans dus, maar écht lekker!
Geloof me vrij, ik zal NIET, en dan ook helemaal NIET vermagerd zijn bij thuiskomst! T’is zeer onbeleefd om hier te zeggen dat je voldaan bent, en ze scheppen constant bij!
Heb al moeten steken ze maat!
Naast ons woont een mevrouw met haar 4 kinderen. Ze is de housewife van één van de buren hier. Ik ben ze vanmiddag wat wasco’s en papier gaan brengen. FAN TAS TISCH hoe ze al de hele tijd tekeningen maken. Ze komen aankloppen om ze te tonen en zijn trots als een pauw als je ze zegt hoe fanastisch mooi die tekeningen zijn!
Ondertussen ook al wat kennis gemaakt met Shareworld school.
Supervriendelijke mensen!! ( Ben hier al 6 keer tot ‘Beth, my sister’ uitgeroepen :) ).
T’is er wel zeer arm. Er is niets van materiaal. Geen papier, weinig balpennen.
De muren van de klassen brokkelen af, er zijn geen ramen, geen deuren..
Maar… de kinderen en leerkrachten zijn zo hartelijk! En fantastisch hoe ze hier zo hun plan trekken. Ik kan er veel van leren!
Effe een leuke anekdote:
De eerste dag riep de headmaster alle leerlingen en leerkrachten van de lagere school van Shareworld samen in de grote hall voor een Assembly. ( Omdat ik aangekomen was) . De headmaster stelde me voor en vroeg me zelf mijn achternaam uit te spreken omdat hem dat te moeilijk leek ;)
Spontaan begonnen zo’n 150 leerlingen er keihard mee lachen ;) Blijkt hier heel vreemd te klinken.
Ondertussen wandel ik alleen naar school ( zo’n goed halfuurtje stappen). Nu, de meeste kennen mijn feeling voor oriëntatie wel, uhu! Ik liep gisteren héééélemaal verkeerd en kwam een uur te laat op school ;)
Weetje, t’is zo vreemd hoe ik hier aangestaard wordt. Ik moet daar lijk nog aan wennen ze. Je loopt over straat en 60 ogen kijken je aan. Superveel kleine kindjes die achter je lopen, die een hand willen komen geven, om eten komen vragen.
Ze roepen de hele tijd Mzungu, Mzungu ( blanke) en vragen me om iets te kopen. T’is moeilijk om telkens nee te knikken. Enfin, ik raak er wel aan gewend..
T’is hier volop regenseizoen, dus ’t regent superveel en goed hard. Héél grappig, want vandaag vergezelde Mr Chulu mij, Tine en Elly naar the shoprite, the market, en de straten waren gewoon rivieren, met écht veel stroming, met kracht en véél water… Ik was door en door nat en vuil, maar, heb mij een deuk gelachen ;)
Gisteren bezocht Dries ons, vandaag komen Charlotte, Yanne, Elly, Dries, Jacha en Jiska af om samen de markt te gaan bezoeken. We belden Condwani op, een malawiaan die 3 maanden in België verbleef en die we ontmoetten tijdens de cursus van Kwasa Kwasa. Vanavond vergezelt hij ons, samen met Mr mav ( teacher from Lilongwe private school) naar Kameleons ( een veilig pub hier heel dicht bij).
Volgend weekend zouden we graag Lake Malawi gaan bezoeken.
Allez, ma dus, ik loop hier constant met een smile tot achter mijn oren, en zie het helemaal zitten om hier 2 maand les te geven.
Ziezo, een veel langere tekst dan verwacht, de rest wordt uitgebreid verteld bij thuiskomst! Foto’ s komen zo snel mogelijk!
Promised!
Tot de volgende!
Zoen, Beth
Waauw!! Wat een overweldigende eerste dagen…
Alles komt in een razende vaart op me af.. fantastisch!
Ben toegekomen na lange, vreet turbulente vlucht in Lilongwe. Wat verfrommeld en boordevol nieuwsgierigheid en zenuwen maakte ik kennis met mijn headmaster and Mr Chulu. Superhartelijke eerste kennismaking!
Ze riepen miss Berth ( om te weten wie van de bende ik was) en knuffelden met te pletter!
We reden richting verblijfplaats, die ik uiteindelijk niet bleek te hebben.
St. Peterslodge dan maar. Een backpackersverblijfplaats, mijn oortjes trilden J.
Het bleek niet te zijn wat ik verwachtte. Er was werkelijk NIEMAND! Geen avontuurlijke backpackers, geen lokale mensen… NIE-MAND.
Ook regende het serieus binnen, en beschimmelden de lakens ..
Maar, geeeene paniek dacht ik, op verkenning dan maar..
Ik werd bijna overreden op straat ( zot hoe ze hier rijden!) en tot overmaat van ramp verdwaalde ik zo’n beetje en bleek het daar een erg onveilige buurt te zijn..
Twas 18 uur toen Tine en haar mentor bij mij op bezoek kwamen. Die verklaarden me zot en namen me mee naar hun verblijfplaats, die veel te groot bleek te zijn voor Tine alleen.
Ook voor m’n headmaster en mister Chulu was dit een verademing want t’was dichter bij school én gratis. Ook gaf Kwasa Kwasa ondertussen de toestemming om hier te blijven. T’is goed zo met z’n tweetjes!
We hebben megavriendelijke buren, guards, night watchers, kinderen..
We worden telkens superhartelijk ontvangen door de lokale mensen.
We gingen al enkele keren eten bij onze buren. Typisch Malawiaans dus, maar écht lekker!
Geloof me vrij, ik zal NIET, en dan ook helemaal NIET vermagerd zijn bij thuiskomst! T’is zeer onbeleefd om hier te zeggen dat je voldaan bent, en ze scheppen constant bij!
Heb al moeten steken ze maat!
Naast ons woont een mevrouw met haar 4 kinderen. Ze is de housewife van één van de buren hier. Ik ben ze vanmiddag wat wasco’s en papier gaan brengen. FAN TAS TISCH hoe ze al de hele tijd tekeningen maken. Ze komen aankloppen om ze te tonen en zijn trots als een pauw als je ze zegt hoe fanastisch mooi die tekeningen zijn!
Ondertussen ook al wat kennis gemaakt met Shareworld school.
Supervriendelijke mensen!! ( Ben hier al 6 keer tot ‘Beth, my sister’ uitgeroepen :) ).
T’is er wel zeer arm. Er is niets van materiaal. Geen papier, weinig balpennen.
De muren van de klassen brokkelen af, er zijn geen ramen, geen deuren..
Maar… de kinderen en leerkrachten zijn zo hartelijk! En fantastisch hoe ze hier zo hun plan trekken. Ik kan er veel van leren!
Effe een leuke anekdote:
De eerste dag riep de headmaster alle leerlingen en leerkrachten van de lagere school van Shareworld samen in de grote hall voor een Assembly. ( Omdat ik aangekomen was) . De headmaster stelde me voor en vroeg me zelf mijn achternaam uit te spreken omdat hem dat te moeilijk leek ;)
Spontaan begonnen zo’n 150 leerlingen er keihard mee lachen ;) Blijkt hier heel vreemd te klinken.
Ondertussen wandel ik alleen naar school ( zo’n goed halfuurtje stappen). Nu, de meeste kennen mijn feeling voor oriëntatie wel, uhu! Ik liep gisteren héééélemaal verkeerd en kwam een uur te laat op school ;)
Weetje, t’is zo vreemd hoe ik hier aangestaard wordt. Ik moet daar lijk nog aan wennen ze. Je loopt over straat en 60 ogen kijken je aan. Superveel kleine kindjes die achter je lopen, die een hand willen komen geven, om eten komen vragen.
Ze roepen de hele tijd Mzungu, Mzungu ( blanke) en vragen me om iets te kopen. T’is moeilijk om telkens nee te knikken. Enfin, ik raak er wel aan gewend..
T’is hier volop regenseizoen, dus ’t regent superveel en goed hard. Héél grappig, want vandaag vergezelde Mr Chulu mij, Tine en Elly naar the shoprite, the market, en de straten waren gewoon rivieren, met écht veel stroming, met kracht en véél water… Ik was door en door nat en vuil, maar, heb mij een deuk gelachen ;)
Gisteren bezocht Dries ons, vandaag komen Charlotte, Yanne, Elly, Dries, Jacha en Jiska af om samen de markt te gaan bezoeken. We belden Condwani op, een malawiaan die 3 maanden in België verbleef en die we ontmoetten tijdens de cursus van Kwasa Kwasa. Vanavond vergezelt hij ons, samen met Mr mav ( teacher from Lilongwe private school) naar Kameleons ( een veilig pub hier heel dicht bij).
Volgend weekend zouden we graag Lake Malawi gaan bezoeken.
Allez, ma dus, ik loop hier constant met een smile tot achter mijn oren, en zie het helemaal zitten om hier 2 maand les te geven.
Ziezo, een veel langere tekst dan verwacht, de rest wordt uitgebreid verteld bij thuiskomst! Foto’ s komen zo snel mogelijk!
Promised!
Tot de volgende!
Zoen, Beth
Abonneren op:
Posts (Atom)
