Hai iedereen!
Nog snel effe een mailtje voor ik terug arriveer in ons Belgenlandje..
Gisteren was mijn laatste dag op school.. Ben gene goeie in afscheid nemen, maar gelukkig was het nog niet helemaal officieel. Ik moet de dag voor ik vertrek nog naar school voor een afscheidsfeest. Ben benieuwd wat me nog te wachten staat!! Ik weet in elk geval al dat ze voor mij een echte malawiaanse dress aant maken zijn :)
Enfin, dat maakte het niet heel erg veel gemakkelijker hoor, laatste les aan mijn fantastische kinderen, laatste assembly.. mannekes, mannekes, wat heb ik mij hier in zo een korte tijd aan de schoo, de leerlingen en de leerkrachten gehecht.
Ben de laatste keren de weg naar school gewandeld, de laatste keren mijn kindjes gezien, de mensen begroet..
Enfin, dat hoort erbij..
Mijn eindverslag heb ik trouwens ook in handen nu, en die ziet er dik oke uit, dus de twee maanden kunnen al helemaal niet meer stuk..
We zijn gisterenmiddag op reis vertrokken, niet zonder enige typische probleempjes...
We stappen op een bus om 3.30u, de bus vertrekt om 6u. Enfin, gene paniek, ook al ist vree gevaarlijk om in de donker te rijden.
Na en uurtje of 2 moest ik dringend, maar dan ook echt drrrringend naar de wc. Gene bus in de wc dus die bus is speciaal moeten stoppen voor mij bij een tankstation.. Gelukkig vonden de andere reizigers ( en dat waren er SUPERveel, want die bus zat STAMP maar dan ook STAMPVOL) het eerder grappig dan ambetant..
Minder grappig was dat daar blijkbaar toevallig politiecontrole was... EN dat de meeste Malawiaanse bussen meestal niet in orde zijn, waaronder deze, want den airbag werkte ni...
Conclusie: 150 mensen moesten de bus verlaten met alle bagage in de regen, in de donker...
Jawadde mannekes, toen lachten ze nie meer...
Na een uurtje kwam een andere bus ons ophalen om ons de vier ( let op de 4!!) uurtjes naar Blantyre te rijden, waar we onze reis zouden starten.. Die bleek al halfvol te zitten dus er werd nog meer gepropt en geduwd dan in dienen andere bus.
Daar komt nog es by dat de bus om de 30 minuten stopte, lichten aanstak EN dat er een 7 tal dronkaards de hele bus bijeen schruwelden...
Alles behalve gezellig! Dat beloof ik je..
Uiteindelijk om 1u snachts toegekomen in blantyre.. Gelukkig hadden we onze backpackerslodge dichtbij al geboekt, dus na een goei pint konden we ons bed in...
Vandaag de hele dag in Blantyre rondgelopen en een relative van Ellys gastgezinneke tegengekomen. Diene vent is stinkend rijk en superlief en dat brengt ons nu bij het punt dat we hier in een MEGAvilla zitten op een berg tussen duzend andere prachtige bergen...
Morgen beklimmen we samen een stuk van de Mulangeberg ( Wat vrij zwaar blijkt te zijn, maar ik zie da goe zitten..) Daarna slapen we hier terug. Overmorgen rijden we samen naar Zombaplateau... De dag erna gaan we weer onze eigen weg richting Cape Meclear waar de natuur NOG prachtiger is dan hier, waar we hopen te duiken, te kajakken, mannekes, DIT IS ZO MIJN DING!!!
Ik zou nog uren kunnen vertellen maar ik ga mij nog wa buiten zetten met de rest, wat genieten van de omgeving, de nacht.. ( Jawoel...)
Dit is waarschijnlijk de laatste blogkeer! Ik zie jullie binnen een weekje in Belgie waar ik jullie zeker tienduizende keer meer kan vertellen en tonen dan ik nu op dit stukje blog kan doen!
Kijk er al naar uit om jullie terug te zien!
P.S. Ik vrees voor mijn valiezen want uhm, de souvenirs zijn talrijk aanwezig. :)
Oud a vast aan a bretellen!
Tot Gauw!
Smak!
Beth ( Bettie or miss Bettie voor alle Malawianen..)
donderdag 20 maart 2008
vrijdag 7 maart 2008
Woensdag 27/02
Het is een hele tijd geleden dat ik nog een bericht postte, je kan je voorstellen dat er ondertussen veel gebeurd is.
Ten eerst heeft het project heel wat vertraging opgelopen.
Omdat Kwasa Kwasa het project had stopgezet moesten we een aantal dagen wachten. Dinsdag kregen we groen licht en begon de kleermaker te knippen en alle lln te meten. Dat deed hij de hele week lang en alle lln zijn ondertussen gemeten. Nu maandag begon hij normaal gezien met de productie. Maandag is er echter geen spoor van een kleermaker. Dinsdag van ’t zelfste. We horen van collega’s dat de kleermaker een tweede job heeft in area 28. Dezelfde dag nog regel ik een andere kleermaakster.
Vandaag kwam deze aangename juffrouw ruim op tijd toe en maakte op 4 u tijd 3 gym-dresses. Ze werkt bijzonder snel en is zeer betrouwbaar. De productie is eindelijk begonnen!
Kort voor de middag wordt ik uit de klas gehaald. De machine heeft het begeven. Ik belde wat mensen en uiteindelijk kwam een expert de machine bekijken. Hij vroeg een redelijke prijs en de machine werkt beter dan ooit.
Morgen zullen normaal gezien de eerste 8 uniformen afzijn. Das dus ongeveer 7000 kwacha winst.
Voor de rest heb ik het heel druk momenteel. Ik gaf deze week les in standard 5 en 6 omdat de lkr voor standard 5 op bijscholing was. Ik gaf er engels, wiskunde, hoekenwerk(mikado, domino, voorlezen, tekenen,..), vertelde wat verhaaltjes en gaf heel wat bewegingstussendoortjes.
In standard 6 gaat alles zoals gewoonlijk. Alleen de lessen science geven soms problemen omdat de lln zeer rumoerig worden. Ik geef in deze lessen de lln meer vrijheid dan anders (dmv practica) en ze zijn dit duidelijk niet gewoon. Daarenboven is het steeds het laatste lesuur van de dag. Daar ga ik wat moeten aan doen.
Ik deed ook wat bewegingstussendoortjes waaronder “op een rij staan van oud naar jong zonder te praten”. Ik weer nu eindelijk de leeftijden in mijn klas. De oudste is 14 en de jongste 8.
Dit weekend gingen we gaan eten voor Yanne haar verjaardag. Het was bijzonder gezellig en een echte verademing. Nu vrijdag vertrekken we naar monkey-bay voor 3 daagjes. Het zal zeer welkom zijn.
Verder heb ik alle inkopen en voorbereidingen gemaakt om volgende dinsdag een knutselles te geven (schudstokjes met kroonkurken) en ga ik de lln een Frans liedje aanleren. Als er iemand een Frans liedje kent dat makkelijker is dan sur le pont d’avignon kan je dat dan doorsturen per mail? La claire fontaine ken ik niet vanbuiten. Heeft iemand de tekst en noten?
Voila, dit waren zowat mijn belevenissen deze week. Oh ja, ik ben vorige week enkele dagen vrij ziek geweest maar dat is gelukkig alweer over.
Maandag 3/03
Het is 7u ’s avonds en ik ben net thuis. We gingen naar Salima met vrienden vanuit Elly haar gastgezin. Zij hebben daar een lodge en hebben het weekend met ons daar doorgebracht. Het was fan-tas-tisch. De lodge kwam uit op het meer.
De eerste dag bleven we op tot de zonsopgang. De zon zo zien oprijzen boven het water was formidabel. Het was bewolkt en de wolken namen de gekste kleuren aan. De zon komt zo snel op dat de kleuren continu veranderen. Het was bijna surrealistisch.
De volgende dag deden we een uistap naar Bird Island. We hadden een leuk eilandje verwacht waar we een wandelingetje konden maken en heel wat vogels konden bewonderen.
We kregen een aantal grote keien die op elkaar waren gestapeld met wilde vegetatie tussen. De vogels waren er wel, het waren er 3. Niettemin was het een prachtige uitstap.
We hadden wat vissers kunnen strikken om ons met hun boot tot aan het eiland te varen en zijn daar dan op de rotsen geklommen. Daar bleven we een uurtje genieten van het eindeloos uitgestrekte meer en van de prachtige vissen die door het heldere water zwommen.
Ik was enorm geraakt door wat één van de jongens tegen me zei. Toen ik uitstapte van de boot en we de vissers betaald hadden kwam één van hen naar mij en vroeg me apart te spreken. De jongen was ongeveer 16 jaar oud en noemde Peter. Hij nam mijn hand vast en zei “you are my best friend”. Ik weet niet waarom maar ik was zo ontroerd. Ik zou zoveel voor deze jongen willen doen maar kan dat niet. Je beseft pas hoe oneerlijk alles is en hoe fout de wereld in elkaar zit als dat niet gaat. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is een raar en onaangenaam gevoel. Ik heb het goed, en hij niet, en dat klopt niet.
Ik had veel lange gesprekken met Imran, Fajage en Zahir, de drie vrienden van Elly die mee waren. Ze komen allen uit een welgesteld gezin, hebben prachtige auto’s waar wij enkel kunnen van dromen en meer buitenverblijven dan wij borden. Ze stoppen dit alles niet weg, ze rijden met hun quad op het strand en showen hun nieuwe kleren. Toch gaan zij zo goed om met de plaatselijke bevolking, dat ik er enkel jaloers kan op zijn. Ze zijn duidelijk wanneer ze niets willen geven en zorgen ervoor dat bedelaars niet blijven staan, maar maken geregeld uitzonderingen door hier en daar 100 kwacha in de handen van een kind te stoppen. Ze gooien sigaretten op de grond van hun tuin en laten de boy alles opruimen, maar geven hem en zijn hele gezin onderdak en ruim voldoende geld. Zonder hen zou deze man ook flarden kleren dragen. Wanneer je ze bezig ziet zou je denken dat ze grove en onbeschofte mannen zijn, maar ze gaan stukken beter om met de situatie dan gelijk welke westerling denk ik.
Vandaag werd ik overvallen door een heel aangenaam gevoel. Ik wandelde van Beth en Tine naar hier. Ik nam een kortere route langs de velden, waar normaal gezien nooit een westerling komt. Ik wandelde door nauwe steegjes, over bruggen en langs maïs-kraampjes (waar ik ook een gebraden maïskolf kocht). Ik liep beslister dan anders, ik wist waar ik heen ging. Mensen dachten dat ik verloren gelopen was. Ik vertelde dat ik wist wat ik deed. Ik heb me hier nog nooit zo thuis gevoeld als nu.
Aan de bottle store kwam ik oude bekenden tegen en genoot van een cola met hen. We zeverden er op los en ik verstond niet waarom ik dit niet vroeger kon doen. Ik had er wel al mee gepraat, maar niet zoals nu. Ik was altijd bezig geweest met voorzorgen te nemen. Ik zei dan dat ik mijn telefoon niet mee had en mijn nummer niet kon geven. Waarom? Was ik dan zo bang voor een telefoontje? Nu gaf ik hen mijn nummer, en ik kreeg het hunne.
Ik zorgde er steeds voor dat ik trakteerde of zelf iets had om te drinken, want ik wou hen niet in het krijt staan (plus, het is niet logisch dat zij mij trakteren, aangezien ze elke kwacha moeten wikken en wegen). Nu nam ik vriendelijk de cola aan en verzekerde dat het de volgende keer ‘ene van mij was’.
Ik voelde me als een vis in het water, geen muzungu, niet bekeken.
Ik ging voort op mijn tocht en kwam tenslotte weer.. thuis.
Het is ondertussen half 10 en ik krijg telefoon van Larson. Hij was één van de mannen waar ik aan het meer met praatte, en telefoonnummers uitwisselde. Hij flashte me en ik belde terug. Hij zei me dat hij gewoon belde om te vragen of ik veilig was toegekomen. Hoe vriendelijk kan je zijn? Iemand die je één keer hebt ontmoet speciaal opbellen om te vragen of hij veilig is thuisgeraakt. Ongelooflijk. Wij doen dat nog niet voor onze beste vrienden.
Woensdag 5/02
De lessen gingen goed deze week, maar ik heb het gigantisch druk. Ik probeer voor mijn vertrek nog een muziekkoffer te maken en te introduceren in de klassen, wat heel veel werk is.
Dit zou de inhoud zijn:
Schuddoosjes met gedroogde zaden (40)
Gebroken lampen met papier maché (10)
Kokosnoten (5)
Djembe’s (2)
Ritmestaafjes (80)
Bellenkransen (10)
Fluitjes van heel grote bladeren die je hier vind (10)
Stokjes met kroonkurken op (40)
Guillero’s (een soort geribbelde stok waar je over schraapt met een ander stokje) (4)
Blokfluit (1)
Triangels (3)
Verder ben ik bezig met het project (vandaag hebben we 6700 MKW in kas liggen!) en met allerhande dingen buiten school. Zo geef ik morgen een bbq voor de indische vrienden die ons vergezelden naar Salima en breng ik straks een bezoek aan Beth voor knutselmateriaal. Ik ga straks ook nog naar shoprite om materiaal en wat eten voor morgen, en naar de bank om geld te wisselen. Het is telkens heel laat als ik onder de wol kruip en dat merk je als je voor je 40 kinderen staat.
Vrijdag vertrekken we weer naar het meer. Deze keer gaan we naar Monkey-bay. Daar brengen we (hopelijk) een bezoek aan cape Mc clear en aan Mangrotch. Heel helder water, veel vissen en je kan er kajakken.
Vrijdag 7/03
Fantastische dag vandaag. Ik stond alleen voor de klas want Mrs Vindundu moest naar een begrafenis. Ze had me niks verteld dus ik had maar 2 lessen voorbereid voor de hele dag. Ik vulde ze aan met wat tussendoortjes, een Frans liedje en een knutselles. Ik genoot met volle teugen van een dagje alleen. Waar het nodig was spande ik de vijzen aan maar wanneer het kon liet ik de teugels wat losser en probeerde de les te vullen met humor. Ik besefte weer waarom ik voor leerkracht studeer. Het was een verademing.
Dit geldt allemaal ook voor beth, zegt beth, die momenteel niet zoveel tijd heeft om op haar/ onze blog te posten. Wordt vervolgd, beloofd!
Groetjes, Dries ( en Beth!)
Het is een hele tijd geleden dat ik nog een bericht postte, je kan je voorstellen dat er ondertussen veel gebeurd is.
Ten eerst heeft het project heel wat vertraging opgelopen.
Omdat Kwasa Kwasa het project had stopgezet moesten we een aantal dagen wachten. Dinsdag kregen we groen licht en begon de kleermaker te knippen en alle lln te meten. Dat deed hij de hele week lang en alle lln zijn ondertussen gemeten. Nu maandag begon hij normaal gezien met de productie. Maandag is er echter geen spoor van een kleermaker. Dinsdag van ’t zelfste. We horen van collega’s dat de kleermaker een tweede job heeft in area 28. Dezelfde dag nog regel ik een andere kleermaakster.
Vandaag kwam deze aangename juffrouw ruim op tijd toe en maakte op 4 u tijd 3 gym-dresses. Ze werkt bijzonder snel en is zeer betrouwbaar. De productie is eindelijk begonnen!
Kort voor de middag wordt ik uit de klas gehaald. De machine heeft het begeven. Ik belde wat mensen en uiteindelijk kwam een expert de machine bekijken. Hij vroeg een redelijke prijs en de machine werkt beter dan ooit.
Morgen zullen normaal gezien de eerste 8 uniformen afzijn. Das dus ongeveer 7000 kwacha winst.
Voor de rest heb ik het heel druk momenteel. Ik gaf deze week les in standard 5 en 6 omdat de lkr voor standard 5 op bijscholing was. Ik gaf er engels, wiskunde, hoekenwerk(mikado, domino, voorlezen, tekenen,..), vertelde wat verhaaltjes en gaf heel wat bewegingstussendoortjes.
In standard 6 gaat alles zoals gewoonlijk. Alleen de lessen science geven soms problemen omdat de lln zeer rumoerig worden. Ik geef in deze lessen de lln meer vrijheid dan anders (dmv practica) en ze zijn dit duidelijk niet gewoon. Daarenboven is het steeds het laatste lesuur van de dag. Daar ga ik wat moeten aan doen.
Ik deed ook wat bewegingstussendoortjes waaronder “op een rij staan van oud naar jong zonder te praten”. Ik weer nu eindelijk de leeftijden in mijn klas. De oudste is 14 en de jongste 8.
Dit weekend gingen we gaan eten voor Yanne haar verjaardag. Het was bijzonder gezellig en een echte verademing. Nu vrijdag vertrekken we naar monkey-bay voor 3 daagjes. Het zal zeer welkom zijn.
Verder heb ik alle inkopen en voorbereidingen gemaakt om volgende dinsdag een knutselles te geven (schudstokjes met kroonkurken) en ga ik de lln een Frans liedje aanleren. Als er iemand een Frans liedje kent dat makkelijker is dan sur le pont d’avignon kan je dat dan doorsturen per mail? La claire fontaine ken ik niet vanbuiten. Heeft iemand de tekst en noten?
Voila, dit waren zowat mijn belevenissen deze week. Oh ja, ik ben vorige week enkele dagen vrij ziek geweest maar dat is gelukkig alweer over.
Maandag 3/03
Het is 7u ’s avonds en ik ben net thuis. We gingen naar Salima met vrienden vanuit Elly haar gastgezin. Zij hebben daar een lodge en hebben het weekend met ons daar doorgebracht. Het was fan-tas-tisch. De lodge kwam uit op het meer.
De eerste dag bleven we op tot de zonsopgang. De zon zo zien oprijzen boven het water was formidabel. Het was bewolkt en de wolken namen de gekste kleuren aan. De zon komt zo snel op dat de kleuren continu veranderen. Het was bijna surrealistisch.
De volgende dag deden we een uistap naar Bird Island. We hadden een leuk eilandje verwacht waar we een wandelingetje konden maken en heel wat vogels konden bewonderen.
We kregen een aantal grote keien die op elkaar waren gestapeld met wilde vegetatie tussen. De vogels waren er wel, het waren er 3. Niettemin was het een prachtige uitstap.
We hadden wat vissers kunnen strikken om ons met hun boot tot aan het eiland te varen en zijn daar dan op de rotsen geklommen. Daar bleven we een uurtje genieten van het eindeloos uitgestrekte meer en van de prachtige vissen die door het heldere water zwommen.
Ik was enorm geraakt door wat één van de jongens tegen me zei. Toen ik uitstapte van de boot en we de vissers betaald hadden kwam één van hen naar mij en vroeg me apart te spreken. De jongen was ongeveer 16 jaar oud en noemde Peter. Hij nam mijn hand vast en zei “you are my best friend”. Ik weet niet waarom maar ik was zo ontroerd. Ik zou zoveel voor deze jongen willen doen maar kan dat niet. Je beseft pas hoe oneerlijk alles is en hoe fout de wereld in elkaar zit als dat niet gaat. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is een raar en onaangenaam gevoel. Ik heb het goed, en hij niet, en dat klopt niet.
Ik had veel lange gesprekken met Imran, Fajage en Zahir, de drie vrienden van Elly die mee waren. Ze komen allen uit een welgesteld gezin, hebben prachtige auto’s waar wij enkel kunnen van dromen en meer buitenverblijven dan wij borden. Ze stoppen dit alles niet weg, ze rijden met hun quad op het strand en showen hun nieuwe kleren. Toch gaan zij zo goed om met de plaatselijke bevolking, dat ik er enkel jaloers kan op zijn. Ze zijn duidelijk wanneer ze niets willen geven en zorgen ervoor dat bedelaars niet blijven staan, maar maken geregeld uitzonderingen door hier en daar 100 kwacha in de handen van een kind te stoppen. Ze gooien sigaretten op de grond van hun tuin en laten de boy alles opruimen, maar geven hem en zijn hele gezin onderdak en ruim voldoende geld. Zonder hen zou deze man ook flarden kleren dragen. Wanneer je ze bezig ziet zou je denken dat ze grove en onbeschofte mannen zijn, maar ze gaan stukken beter om met de situatie dan gelijk welke westerling denk ik.
Vandaag werd ik overvallen door een heel aangenaam gevoel. Ik wandelde van Beth en Tine naar hier. Ik nam een kortere route langs de velden, waar normaal gezien nooit een westerling komt. Ik wandelde door nauwe steegjes, over bruggen en langs maïs-kraampjes (waar ik ook een gebraden maïskolf kocht). Ik liep beslister dan anders, ik wist waar ik heen ging. Mensen dachten dat ik verloren gelopen was. Ik vertelde dat ik wist wat ik deed. Ik heb me hier nog nooit zo thuis gevoeld als nu.
Aan de bottle store kwam ik oude bekenden tegen en genoot van een cola met hen. We zeverden er op los en ik verstond niet waarom ik dit niet vroeger kon doen. Ik had er wel al mee gepraat, maar niet zoals nu. Ik was altijd bezig geweest met voorzorgen te nemen. Ik zei dan dat ik mijn telefoon niet mee had en mijn nummer niet kon geven. Waarom? Was ik dan zo bang voor een telefoontje? Nu gaf ik hen mijn nummer, en ik kreeg het hunne.
Ik zorgde er steeds voor dat ik trakteerde of zelf iets had om te drinken, want ik wou hen niet in het krijt staan (plus, het is niet logisch dat zij mij trakteren, aangezien ze elke kwacha moeten wikken en wegen). Nu nam ik vriendelijk de cola aan en verzekerde dat het de volgende keer ‘ene van mij was’.
Ik voelde me als een vis in het water, geen muzungu, niet bekeken.
Ik ging voort op mijn tocht en kwam tenslotte weer.. thuis.
Het is ondertussen half 10 en ik krijg telefoon van Larson. Hij was één van de mannen waar ik aan het meer met praatte, en telefoonnummers uitwisselde. Hij flashte me en ik belde terug. Hij zei me dat hij gewoon belde om te vragen of ik veilig was toegekomen. Hoe vriendelijk kan je zijn? Iemand die je één keer hebt ontmoet speciaal opbellen om te vragen of hij veilig is thuisgeraakt. Ongelooflijk. Wij doen dat nog niet voor onze beste vrienden.
Woensdag 5/02
De lessen gingen goed deze week, maar ik heb het gigantisch druk. Ik probeer voor mijn vertrek nog een muziekkoffer te maken en te introduceren in de klassen, wat heel veel werk is.
Dit zou de inhoud zijn:
Schuddoosjes met gedroogde zaden (40)
Gebroken lampen met papier maché (10)
Kokosnoten (5)
Djembe’s (2)
Ritmestaafjes (80)
Bellenkransen (10)
Fluitjes van heel grote bladeren die je hier vind (10)
Stokjes met kroonkurken op (40)
Guillero’s (een soort geribbelde stok waar je over schraapt met een ander stokje) (4)
Blokfluit (1)
Triangels (3)
Verder ben ik bezig met het project (vandaag hebben we 6700 MKW in kas liggen!) en met allerhande dingen buiten school. Zo geef ik morgen een bbq voor de indische vrienden die ons vergezelden naar Salima en breng ik straks een bezoek aan Beth voor knutselmateriaal. Ik ga straks ook nog naar shoprite om materiaal en wat eten voor morgen, en naar de bank om geld te wisselen. Het is telkens heel laat als ik onder de wol kruip en dat merk je als je voor je 40 kinderen staat.
Vrijdag vertrekken we weer naar het meer. Deze keer gaan we naar Monkey-bay. Daar brengen we (hopelijk) een bezoek aan cape Mc clear en aan Mangrotch. Heel helder water, veel vissen en je kan er kajakken.
Vrijdag 7/03
Fantastische dag vandaag. Ik stond alleen voor de klas want Mrs Vindundu moest naar een begrafenis. Ze had me niks verteld dus ik had maar 2 lessen voorbereid voor de hele dag. Ik vulde ze aan met wat tussendoortjes, een Frans liedje en een knutselles. Ik genoot met volle teugen van een dagje alleen. Waar het nodig was spande ik de vijzen aan maar wanneer het kon liet ik de teugels wat losser en probeerde de les te vullen met humor. Ik besefte weer waarom ik voor leerkracht studeer. Het was een verademing.
Dit geldt allemaal ook voor beth, zegt beth, die momenteel niet zoveel tijd heeft om op haar/ onze blog te posten. Wordt vervolgd, beloofd!
Groetjes, Dries ( en Beth!)
dinsdag 26 februari 2008
Muli bwangi!
Ha! Zo rap had je mij nog niet terug verwacht he! Terwijl mijn fotos aant oploaden zijn vertel ik je nog snel efkes over mijn dagje vandaag.
Vanmorgen vroeg ging ik het een en ander met de headmaster bespreken en goed nieuws, kreeg groen licht voor een aantal zaken!!
Zo ben ik al een weekje bezig een differentiatiebox te maken voor de hele school. Een soort curvebox met daarin een aantal educatieve spelletjes vooral voor wiskunde dan, om op een leuke manier de belangrijkste basisvaardigheden te herhalen, zie maaltafels ;)
Ik toverde dus ons huisje om in een knutselkot en zette me aant werk.
Vandaag introduceerde ik de box aan de directeur die, gelukkig, laaiend enthousiast was!
Ook de leerkrachten die het al zagen, zijn supergemotiveerd om ze te gebruiken. Denk dat dat de leerlingen wel wat vooruit kan helpen. Gelukkig voor mijzelf en mijne portemonee ziet de school het zitten om alles te lamineren zodat wat duurzaam is.
Ook ligt de flemish day en de deelname van shareworld daaraan nu vast. Ik maakte gisteren 2 grote affiches om de leerlingen en leerkrachten alvast wat warm te maken. Afgezien van mijn niet zo creatieve kunsten, had het concept alvast heel wat bekijks. Morgen ga ik in alle klassen alle leerlingen trachten te motiveren. Als we er met zijn alles achterstaan komt dat zeker in orde en wordt de flemish day volgend jaar in shareworld georganiseerd. Dat zou zo fantastisch zijn!
Ze hebben me vandaag trouwens ook weer wat gelapt ze. Ik was net klaar met mijn lesjes in standard 4 en 5 en mister Chitaja van standard 6 komt me tegemoet met een wel zeer prangende vraag:
I have to go to town, and you are good with computers, can you please teach them computerlessons now, they have never stopped asking to be teached by miss beth.
Nog voor ik mijn mond kon openen om eventueel te kunnen tegenspartelenm zat hij al in een minibus richting Town ;)
Daar stond ik dan, met standard 6. Niet onbelangrijk is te weten dat er 1) over de 35 leerlingen in die klas zitten waarvan ik geen enkele naam ken. 2) Er slechts een van de twee computers op school marcheert, 3) ik begot ni weet hoe je een computerles moet geven en 4) de leerkracht gewoon niet meer is komen opdagen na dat uurtje :)
Maar zoals het een goede leerkracht beaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Over improviseren gesproken... Wacht tot ik hem zie morgen! :)
De rest van de dag bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik doe niets liever de kleuterjuffen wat te helpen. Hoe fantastisch zijn ze die kleine mannekes!
Goh, wat zal het moeilijk worden af te kicken van die school..
Binnen een maandje loop ik niet meer over de groene playground int zonnetje, geen azungu meer uit tientallen kindermondjes meer horen komen, niet meer constant kinderhandjes moeten schudden, geen gesprekjes meer met de leerkrachten onder de boom, geen gesprekjes meer met de puberende maar o zo coole secundairtjes..
Genieten, genieten is dus de boodschap!
Ik laat jullie al weer. Veel groetjes en tot de volgende!!!!
Ndapati
Beth
Ha! Zo rap had je mij nog niet terug verwacht he! Terwijl mijn fotos aant oploaden zijn vertel ik je nog snel efkes over mijn dagje vandaag.
Vanmorgen vroeg ging ik het een en ander met de headmaster bespreken en goed nieuws, kreeg groen licht voor een aantal zaken!!
Zo ben ik al een weekje bezig een differentiatiebox te maken voor de hele school. Een soort curvebox met daarin een aantal educatieve spelletjes vooral voor wiskunde dan, om op een leuke manier de belangrijkste basisvaardigheden te herhalen, zie maaltafels ;)
Ik toverde dus ons huisje om in een knutselkot en zette me aant werk.
Vandaag introduceerde ik de box aan de directeur die, gelukkig, laaiend enthousiast was!
Ook de leerkrachten die het al zagen, zijn supergemotiveerd om ze te gebruiken. Denk dat dat de leerlingen wel wat vooruit kan helpen. Gelukkig voor mijzelf en mijne portemonee ziet de school het zitten om alles te lamineren zodat wat duurzaam is.
Ook ligt de flemish day en de deelname van shareworld daaraan nu vast. Ik maakte gisteren 2 grote affiches om de leerlingen en leerkrachten alvast wat warm te maken. Afgezien van mijn niet zo creatieve kunsten, had het concept alvast heel wat bekijks. Morgen ga ik in alle klassen alle leerlingen trachten te motiveren. Als we er met zijn alles achterstaan komt dat zeker in orde en wordt de flemish day volgend jaar in shareworld georganiseerd. Dat zou zo fantastisch zijn!
Ze hebben me vandaag trouwens ook weer wat gelapt ze. Ik was net klaar met mijn lesjes in standard 4 en 5 en mister Chitaja van standard 6 komt me tegemoet met een wel zeer prangende vraag:
I have to go to town, and you are good with computers, can you please teach them computerlessons now, they have never stopped asking to be teached by miss beth.
Nog voor ik mijn mond kon openen om eventueel te kunnen tegenspartelenm zat hij al in een minibus richting Town ;)
Daar stond ik dan, met standard 6. Niet onbelangrijk is te weten dat er 1) over de 35 leerlingen in die klas zitten waarvan ik geen enkele naam ken. 2) Er slechts een van de twee computers op school marcheert, 3) ik begot ni weet hoe je een computerles moet geven en 4) de leerkracht gewoon niet meer is komen opdagen na dat uurtje :)
Maar zoals het een goede leerkracht beaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Over improviseren gesproken... Wacht tot ik hem zie morgen! :)
De rest van de dag bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik doe niets liever de kleuterjuffen wat te helpen. Hoe fantastisch zijn ze die kleine mannekes!
Goh, wat zal het moeilijk worden af te kicken van die school..
Binnen een maandje loop ik niet meer over de groene playground int zonnetje, geen azungu meer uit tientallen kindermondjes meer horen komen, niet meer constant kinderhandjes moeten schudden, geen gesprekjes meer met de leerkrachten onder de boom, geen gesprekjes meer met de puberende maar o zo coole secundairtjes..
Genieten, genieten is dus de boodschap!
Ik laat jullie al weer. Veel groetjes en tot de volgende!!!!
Ndapati
Beth
Muli bwangi,
Ha!
Zo rap had je mij nog ni terug verwacht he!
Terwijl mijn foto`s aant oploaden zijn, schrijf ik nog effe over de gebeurtenissen van vandaag!
Vanmorgen ging ik teen en tander bespreken met mijne directeur en ik kreeg groen licht voor een aantal zaken. Zo toverde ik al de hele week ons huisje om in een knutselkot. Ben bezig een differentiatiekoffer te maken voor de hele school. In een curverbox ben ik allerlei educatieve spellekes aant maken om te doen met alle standards. Vooral voor wiskunde dan, om de basisvaardigheden wat te herhalen.
De directeur was laaiend enthousiast en ook de leerkrachten doen mee. Gelukkig dat de school zelf het ziet zitten om alles te lamineren zodat het wat duurzaam is en lang meegaat. En ties ook goe voor mijne portemonnee ;)
Dus de differentiatiebox ga ik volgende week introduceren in alle klassen.
Ook ist nu zeker dat mijn school deelneemt aan de flemish day! YES! Ik maakte gisteren 2 grote affiches om op te hangen in Shareworld. Mijn creatieve kunsten zijn nu ook da ni, maar tconcept op zich had toch veel bekijks! hihi..
Morgen ga ik een pleidooi houden in alle klassen en ook tijdens de assebly om hen allemaal te stimuleren om te komen! Dan kan het volgend jaar doorgaan op shareworld.
Mijn klassen doen allesinds al mee. Ze kunnen ni anders ;)
Ook hebben ze vandaag beslist om een midterm-holliday te doen, en dat nu donderdag en vrijdag ;) En maandag is hier zowieso een vrije dag. Ha! je hoort mij helemaal niet klagen hoor :)
Ze hebben me trouwens ook weer wa gelapt ze mannekes. Mister Chitaja van Standard 6 kwam vandaag na mijn lessen plots naar mij. Ik wou net beginnen met computerlessen aan een aantal leerkrachten. Zegt hij: I have to go to town, you are good with computers, teach standard 6 computer lessons. They never stopped asking.. Nog voor ik mijn mond kon openen voor eventueel protest zattie em al in een minibus en weg was mister Chitaja.. Ja, Daar sta je dan he! Nu moet je weten dat er 1 computer van de 2 op school werkt. En dat er in Standard 6 over de 35 leerlingen zitten waar ik nog niet eens 1 naam van ken. HI LAAAA RISCH! ;) Maar zoals het een goede leerkracht betaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Pittig detail, de les, en dus het bezoek aan town van de lkr, duurde niet een period zoals voorzien, maar 3. :)
Vanmorgen viel er een klein manneke voor mijn klas, recht op zijn tanden. Ik gaf op dat moment les in standard 4 en 5, omdat er voor standard 4 geen leerkracht was. Ik liep ernaartoe, want hij was nogal serieus aant bloeden en bracht hem naart secretariaat om te laten verzorgen. Twas nogal serieus, want zijn ene tand was afgebroken en zijn andere niet-melktand zat goe los. Maar ze hadden niets anders dan watten om te verzorgen. Ik vroeg of het niet beter was zijn ouders te bellen, maar dat vonden ze niet nodig. Ofwel ben ik veel te bezorgd maar ze vonden dat lijk raar dat ik dat venteke verzorgde. En kzat daar met mijn 2 klaskes ;)
Vreemd hoor.
De tijd dat ik geen les moest geven, bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik help graag de kleuterjuffen. Die kinders zijn zo fantastisch! We leerden hen liedjes, spelletjes..
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik binnen een maandje niet meer over de zonnige playground kan lopen, niet meer constant azungu hoor, niet meer constant kinderhandjes kan schudden, niet meer de secundairleerlingen moet helpen met hun puberprobleempjes, niet meer onder de boom kan zitten op school om met de collega`s te praten...
Het geeft mij allemaal zo`n goed gevoel!
Genieten dus, is de boodschap!
Ik laat jullie,
Ndapati! Tot de volgende!!!
Ha!
Zo rap had je mij nog ni terug verwacht he!
Terwijl mijn foto`s aant oploaden zijn, schrijf ik nog effe over de gebeurtenissen van vandaag!
Vanmorgen ging ik teen en tander bespreken met mijne directeur en ik kreeg groen licht voor een aantal zaken. Zo toverde ik al de hele week ons huisje om in een knutselkot. Ben bezig een differentiatiekoffer te maken voor de hele school. In een curverbox ben ik allerlei educatieve spellekes aant maken om te doen met alle standards. Vooral voor wiskunde dan, om de basisvaardigheden wat te herhalen.
De directeur was laaiend enthousiast en ook de leerkrachten doen mee. Gelukkig dat de school zelf het ziet zitten om alles te lamineren zodat het wat duurzaam is en lang meegaat. En ties ook goe voor mijne portemonnee ;)
Dus de differentiatiebox ga ik volgende week introduceren in alle klassen.
Ook ist nu zeker dat mijn school deelneemt aan de flemish day! YES! Ik maakte gisteren 2 grote affiches om op te hangen in Shareworld. Mijn creatieve kunsten zijn nu ook da ni, maar tconcept op zich had toch veel bekijks! hihi..
Morgen ga ik een pleidooi houden in alle klassen en ook tijdens de assebly om hen allemaal te stimuleren om te komen! Dan kan het volgend jaar doorgaan op shareworld.
Mijn klassen doen allesinds al mee. Ze kunnen ni anders ;)
Ook hebben ze vandaag beslist om een midterm-holliday te doen, en dat nu donderdag en vrijdag ;) En maandag is hier zowieso een vrije dag. Ha! je hoort mij helemaal niet klagen hoor :)
Ze hebben me trouwens ook weer wa gelapt ze mannekes. Mister Chitaja van Standard 6 kwam vandaag na mijn lessen plots naar mij. Ik wou net beginnen met computerlessen aan een aantal leerkrachten. Zegt hij: I have to go to town, you are good with computers, teach standard 6 computer lessons. They never stopped asking.. Nog voor ik mijn mond kon openen voor eventueel protest zattie em al in een minibus en weg was mister Chitaja.. Ja, Daar sta je dan he! Nu moet je weten dat er 1 computer van de 2 op school werkt. En dat er in Standard 6 over de 35 leerlingen zitten waar ik nog niet eens 1 naam van ken. HI LAAAA RISCH! ;) Maar zoals het een goede leerkracht betaamt, bracht ik de les tot een relatief goed einde ;) Pittig detail, de les, en dus het bezoek aan town van de lkr, duurde niet een period zoals voorzien, maar 3. :)
Vanmorgen viel er een klein manneke voor mijn klas, recht op zijn tanden. Ik gaf op dat moment les in standard 4 en 5, omdat er voor standard 4 geen leerkracht was. Ik liep ernaartoe, want hij was nogal serieus aant bloeden en bracht hem naart secretariaat om te laten verzorgen. Twas nogal serieus, want zijn ene tand was afgebroken en zijn andere niet-melktand zat goe los. Maar ze hadden niets anders dan watten om te verzorgen. Ik vroeg of het niet beter was zijn ouders te bellen, maar dat vonden ze niet nodig. Ofwel ben ik veel te bezorgd maar ze vonden dat lijk raar dat ik dat venteke verzorgde. En kzat daar met mijn 2 klaskes ;)
Vreemd hoor.
De tijd dat ik geen les moest geven, bracht ik door in de kleuterklasjes. Ik help graag de kleuterjuffen. Die kinders zijn zo fantastisch! We leerden hen liedjes, spelletjes..
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik binnen een maandje niet meer over de zonnige playground kan lopen, niet meer constant azungu hoor, niet meer constant kinderhandjes kan schudden, niet meer de secundairleerlingen moet helpen met hun puberprobleempjes, niet meer onder de boom kan zitten op school om met de collega`s te praten...
Het geeft mij allemaal zo`n goed gevoel!
Genieten dus, is de boodschap!
Ik laat jullie,
Ndapati! Tot de volgende!!!
Oi!
Amai! Wat vliegt de tijd als je je amuseert! Nog maar een maand en ik moet nog zoveel zien en doen! Dat wordt proppen!
T’was opnieuw een drukke week op school.
Maar ik heb het gevoel dat ik de kinderen steeds meer begin mee te krijgen, wat natuurlijk wel motiverend werkt en energie geeft.
Ik denk dat de kinderen nu gewoon geworden zijn aan mijn manier van werken en leerkracht zijn.
Ze weten ondertussen dat er heel wat leuke en speelse lessen kunnen zijn, dat er daar ook grenzen in zijn en die voelen ze goed aan!
Superleuk natuurlijk, want zo kan ik heel veel dingen doen die zowel mij als hen liggen:
macramébandjes maken in’t zonneke, muziekinstrumenten maken en ermee experimenteren op de playground, een quizje tussen de 2 klassen..
Dinsdag gingen we naar Shoprite om wat boodschappen te doen want Tine’s mentoren kwamen eten.
Ze vragen daar om je zak af te geven in zo’n soort vestiaire voor zakken ;). Wij redeneerden dat het niet veilig zou zijn om onze gsm’s daarin te laten zitten.
Verkeerd gedacht, want zowel ik als Tine zijn handi’s in het veilig bewaren van zo’n dingen ;)
We legden ze gewoon in ons karreke, wat, u raadt het al, heel dom is.
We laadden op ons gemak onze boodschappen in en gingen betalen. Eenmaal buiten beseften we dat onze gsm’s nog steeds in die kar lagen. Niet dus! Iemand had ze er al uitgenomen toen we nog aan het winkelen waren, want toen we betaalden lagen ze er al niet meer in. Dom, dom dom! Maar we zullen minder nonchalant zijn, namen we ons voor!
Weetje, hier werd ons al heel veel gezegd:
Don’t trust anybody except yourself.
Nu begin ik stilletjes aan een beetje te begrijpen waarom mensen hier zo wantrouwig zijn. In’t begin begreep ik dat niet goed. Ik ben daar misschien beetje blind en nonchalant in in zo’n dingen. Want uiteindelijk moet je toch wel goed uitkijken dat er niet van je geprofiteerd wordt. Zelfs door de leerkrachten op school. Je moet ergens grenzen trekken. Ik ben daar wel wat harder in geworden. T’is tzelfde als wat Dries zei, met kinderen is dat ook zo.
Dinsdag dus de mentoren van Tine. Donderdag mijn directeur en Mr Chulu es laten proeven van onze spaghetti-kunsten.
Weetje wat leuk is. Om naar school te wandelen wandel ik door een armere buurt. Ik stop regelmatig es om met de mensen te praten, om wat met de kindjes te doen. Nu kwam ik al van de eerste dag 3 kindjes tegen die noten verkopen.
Die dag praatte ik wat met hen, en sindsdien ben ik hun fanclub en zij de mijne. Iedere dag staan er op diezelfde plaats wat meer kindjes die me willen begroeten. Ik begin de mensen te kennen, te herkennen. Mensen komen spontaan naar me om te vragen hoe mijn dag was. Of ik ga wat bij hen zitten om te praten. Het maakt niet alleen de wandeling van en naar school leuk, maar zo kom je dingen te weten, het trekt je ogen open.
Volgend weekend gaan we Nkotakota bezoeken, want t’is verlengd weekend en we willen er iets van maken! Tschijnt dat echt de moeite is!
Dit weekend bleven we in Lilongwe. Er was behoorlijk wat werk te doen voor school, de projecten moesten getypt worden, examens moeten gemaakt worden. Maar morgen gaan we waarschijnlijk naar een basketbalwedstrijd tussen de scholen gaan kijken, gaan supporteren.
Vanavond gaan we met de familie van Elly iets doen.
Elly woont praktisch naast ons in een gastgezin. Maar daar wonen dus superveel neven en nichten ook van dat gezin. Een 4tal jongens en 2 meisje van onze leeftijd die ons altijd vergezellen. Das tof! Ze tonen ons de mooiste en interessantste plekjes en t’zijn toffe!
Bij deze sluit ik alweer af.
Ik geniet voort, en probeer alles te halen uit de tijd die mij hier nog rest!
Zoen!
Amai! Wat vliegt de tijd als je je amuseert! Nog maar een maand en ik moet nog zoveel zien en doen! Dat wordt proppen!
T’was opnieuw een drukke week op school.
Maar ik heb het gevoel dat ik de kinderen steeds meer begin mee te krijgen, wat natuurlijk wel motiverend werkt en energie geeft.
Ik denk dat de kinderen nu gewoon geworden zijn aan mijn manier van werken en leerkracht zijn.
Ze weten ondertussen dat er heel wat leuke en speelse lessen kunnen zijn, dat er daar ook grenzen in zijn en die voelen ze goed aan!
Superleuk natuurlijk, want zo kan ik heel veel dingen doen die zowel mij als hen liggen:
macramébandjes maken in’t zonneke, muziekinstrumenten maken en ermee experimenteren op de playground, een quizje tussen de 2 klassen..
Dinsdag gingen we naar Shoprite om wat boodschappen te doen want Tine’s mentoren kwamen eten.
Ze vragen daar om je zak af te geven in zo’n soort vestiaire voor zakken ;). Wij redeneerden dat het niet veilig zou zijn om onze gsm’s daarin te laten zitten.
Verkeerd gedacht, want zowel ik als Tine zijn handi’s in het veilig bewaren van zo’n dingen ;)
We legden ze gewoon in ons karreke, wat, u raadt het al, heel dom is.
We laadden op ons gemak onze boodschappen in en gingen betalen. Eenmaal buiten beseften we dat onze gsm’s nog steeds in die kar lagen. Niet dus! Iemand had ze er al uitgenomen toen we nog aan het winkelen waren, want toen we betaalden lagen ze er al niet meer in. Dom, dom dom! Maar we zullen minder nonchalant zijn, namen we ons voor!
Weetje, hier werd ons al heel veel gezegd:
Don’t trust anybody except yourself.
Nu begin ik stilletjes aan een beetje te begrijpen waarom mensen hier zo wantrouwig zijn. In’t begin begreep ik dat niet goed. Ik ben daar misschien beetje blind en nonchalant in in zo’n dingen. Want uiteindelijk moet je toch wel goed uitkijken dat er niet van je geprofiteerd wordt. Zelfs door de leerkrachten op school. Je moet ergens grenzen trekken. Ik ben daar wel wat harder in geworden. T’is tzelfde als wat Dries zei, met kinderen is dat ook zo.
Dinsdag dus de mentoren van Tine. Donderdag mijn directeur en Mr Chulu es laten proeven van onze spaghetti-kunsten.
Weetje wat leuk is. Om naar school te wandelen wandel ik door een armere buurt. Ik stop regelmatig es om met de mensen te praten, om wat met de kindjes te doen. Nu kwam ik al van de eerste dag 3 kindjes tegen die noten verkopen.
Die dag praatte ik wat met hen, en sindsdien ben ik hun fanclub en zij de mijne. Iedere dag staan er op diezelfde plaats wat meer kindjes die me willen begroeten. Ik begin de mensen te kennen, te herkennen. Mensen komen spontaan naar me om te vragen hoe mijn dag was. Of ik ga wat bij hen zitten om te praten. Het maakt niet alleen de wandeling van en naar school leuk, maar zo kom je dingen te weten, het trekt je ogen open.
Volgend weekend gaan we Nkotakota bezoeken, want t’is verlengd weekend en we willen er iets van maken! Tschijnt dat echt de moeite is!
Dit weekend bleven we in Lilongwe. Er was behoorlijk wat werk te doen voor school, de projecten moesten getypt worden, examens moeten gemaakt worden. Maar morgen gaan we waarschijnlijk naar een basketbalwedstrijd tussen de scholen gaan kijken, gaan supporteren.
Vanavond gaan we met de familie van Elly iets doen.
Elly woont praktisch naast ons in een gastgezin. Maar daar wonen dus superveel neven en nichten ook van dat gezin. Een 4tal jongens en 2 meisje van onze leeftijd die ons altijd vergezellen. Das tof! Ze tonen ons de mooiste en interessantste plekjes en t’zijn toffe!
Bij deze sluit ik alweer af.
Ik geniet voort, en probeer alles te halen uit de tijd die mij hier nog rest!
Zoen!
maandag 18 februari 2008
Hujj!
Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes!
Heb klachten gekregen dat ik weer niet genoeg laat weten.. ;) Vergeef mij, ik probeer beter te doen!
Maar verdikke, er is hier nog zoveel te zien en te doen!
Twee maand is véél te kort!
Heb een bewogen weekje achter de rug, maar wel goed bewogen!
We zagen onze eerste HUGE kakkerlak, trotseerden een mis van 4 uur én ik liet de volledige bovenverdieping onder water lopen. Als je nu denkt, typisch Beth, dan is het nog een héél stuk typischer Beth, geloof me vrij!
Waar te beginnen?
We hadden een prachtig weekend in Salima aan Lake Malawi.
Zo’n stukje prachtige natuur die we nog op onze aardbol hébben! Te mooi voor woorden. Onbeschrijflijk. Ik zou er wat foto’s kunnen op plaatsen, maar het duurt écht véél te lang om er ook maar éne op te zetten.
Maar de natuur is er zo ongerept, zo puur, zo effen… Om stil van te worden.
We raakten via via in contact met een vermalawiaande Belg die daar een lodge runt.
Naast het strand nog wel. Twaren supergezellige kleine hutjes ( blauw en wit gestreept à ode aan mama, je zou er weg van zijn! ), ze verwenden ons rot én we kregen nog een percentje ook.
We openden onze hutjes ’s morgens en keken uit op de lake. Een vroege ochtendwandeling, wat moet een mens nog meer hebben? Za-lig gewoon!
We bezochten er trouwens ook een crocodile farm. Toffe beestjes da!
Ik vertelde nog niet over de busritten hier! We reden met een bus naar de lake.
Een grote, omdat die een stuk veiliger zijn dan de minibusjes hier. Maar O jéé!
Daar zaten wij dus als sardientjes in een doosje. Nee, niet waar! De hoeveelheid sardienen van één doosje in een halvetje! Jawadde! Daar stond ik dan, geplet tussen 5 Malawianen, met nog eens 3 Malawiaanse oksels tegen mijn neus.
Daar komt nog es bij dat de bus aan 300 per uur in de bochten vlamde! Een hele ervaring!
Goed, we kwamen dus thuis zondagmiddag ( om nog wat voor te bereiden voor school) en de hele bovenverdieping stond dus onder water! Ik had de vrijdag nog snel efkes gedouched in ons badje, en heb de stop laten inzitten. Ja, en dan, denk je nu? Feit is dat de kraan lekt. Dus alles liep over. Maar goed, buiten een 15tal natte handdoeken, voorlopig geen verdere gevolgen ;)
De week op school verliep goed.
Veel leerkrachten waren afwezig door Malaria-attacks. Nu lijden veel mensen eraan, door de vele regen en zo..
Dus ik moest veel invallen en improviseren. T’was een druk weekje. Maar druk is goed! Druk is leren, druk is groeien in leerkracht zijn!
Maar mannekes, t’is toch ni simpel ze! T’kost veel moeite om alle leerlingen, stuk voor stuk mee te krijgen. Vooral omdat ze heel wat elementaire basisvaardigheden niet als parate kennis hebben. Zonder kennis van maal- en deeltafels is’t ongemogelijk om priemgetallen te kunnen aanduiden. Ik heb zo’n beetje het gevoel dat ik dweil met een kraan open, maar goed, herhalen herhalen en nog es herhalen! Beetje bij beetje zal’t water wel opdrogen! We blijven trekken en sleuren en komen er wel!!
Ook geef ik deze week computerlessen aan nog extra leerkrachten. Veel van hen komen me vragen om het hen te leren, en dat doe ik met veel plezier.
Donderdag begin ik ook les te geven in t’secundair. Engels, benieuwd wat dat zal geven!
Maar kzie’t wel zitten!
Zit nu aan een gemiddelde van 27 periods in een week.
Maar dat compenseert dan weer met mijn 2wekendurende rondreis achteraf!
Ik ben nog volop aan’t zoeken of ik iets kan doen aan het grauwe, grijze van de school. Alles is er erg somber, nee, niet alles, eigenlijk enkel de infrastructuur.
De kleuters hebben enkel een grijs lokaal, met een tapijt, geen schommelpaartjes, geen puzzels, geen boeken, niets. Vorig jaar schilderde Lore al t’een en tander op de muren van de kleuterklassen, maar ik vrees dat ik daar iets te weinig creatief voor ben. Tzou proper zijn ;)
Maar misschien kan ik de secundairs inschakelen om de kleuterklassen es in’t weekend te schilderen in een kleurtje. Of ik kan grote kunstwerken maken tijdens handwork om op te hangen, maar da lijkt me ni echt duurzaam.
Misschien laat ik de kleuters met verf handjes op de muren zetten…
Ik ben dus volop op zoek naar haalbare,structurele ideeën, die niet veel geld kosten, want dat is er niet.
In tegenstelling tot Dries hebben de meeste leerlingen wel al uniformen, maar dragen ze ze niet veel, of niet in z’n geheel. Dat losten ze onlangs op door een uniformvrije dag in te lassen ( woensdag).
Weeje, het meest ideale wat kan gedaan worden met een beetje geld hier is handboeken te kopen voor de leerlingen, die jaar na jaar kunnen doorgegeven worden. Of materialen te kopen voor de kleuters, lage banken te laten maken voor Standard 1, 2 and 3, want nu zitten ze gewoon op de grond…
In ieder geval wil ik mijn tijd die ik hier nog ben, blijven investeren in haalbare manieren om het hen hier een klein beetje gemakkelijker te maken. Samen met de directeur natuurlijk!
Iets anders nu.
Vandaag gingen we naar de kerk. T’is een deel van de mensen hun leven hier, dus moesten we es gedaan hebben dachten we!
We hadden er een vrij dubbel gevoel over! Eerst en vooral wat het helemaal anders dan verwacht.
Het eerste anderhalf uur werd er enkel voorgelezen uit de bijbel in Chichewa. Dus we konden er helemaal niets van begrijpen. Net toen we een uitvluchtje gevonden hadden om er weg te geraken, begon de main part: dansen, zingen, gospels..
Waauw! Waauw! Waauw!
Het allermooiste halfuurtje van mijn Malawi-avontuur tot nu toe! ( maar t’moet toch wel concurreren met mijn lake-wandeling)
Ik vergat even dat ik die witte blanke was, en gooide me helemaal in de Malawiaanse sfeer. Ik dacht niet na, werd even helemaal Malawiaan!!
Jammer genoeg duurde dat maar een halfuurtje!
Erna kregen we nog een anderhalfuurtje bijbel voorgeschoteld! Halleluja, praise the lord!
Op het einde van de service werden we aan de voltallige kerk voorgesteld als ‘The white teachers’, may god bless you! We moesten rechtstaan zodat iedereen ons goed kon zien. Als mijn kaken nu niet rood stonden…
Nog iets anders, deze week zagen we ook onze eerste kakkerlak! Hij liep vrolijk over onze keukenvloer. Aan onze huisdiertjes geraakten we al snel gewend, maar da was nu toch wel een ander paar mouwen!
De verschillende reacties:
Tine schruwelde de hele buurt bij elkaar.
Aman ( vriend des huizes) liep er met zijn zware kaloefen achter om het te doden
Ik liep er met mijne kodak achter en beschermde het tegen de kaloefen van Aman! Uiteindelijk won Aman the fight! Verdikke toch! Weer een levend dier minder op aarde!
Er is ook wat tegenslag deze week, want Martha vertelde me vanmorgen dat ze weggaat van de school. Ze wil opnieuw gaan studeren, wat uiteindelijk alleen maar positief kan zijn.
Maar verdikke, t’is een vree toffe! A real sister! Tzal nog raar doen..
Ik ging deze morgen met de headmaster praten over de Flemish day.
Een dag georganiseerd door Kwasa Kwasa en de Belgische studenten, waar alle scholen (leerlingen + leerkrachten) kunnen naartoe komen. We spelen er spelletjes ( Vlaamse kermis) en eten en drinken Belgische producten.
Er is een klein wedstrijdje aan verbonden: de school die er naar toe komt met het meeste leerlingen in uniform, mag de accommodatie bieden voor de Flemish day van volgend jaar. Dat houdt ook in dat ze alle winst, die we maken met diene Flemish day, ontvangen om te inversteren in de school.
DUS, vandaag ging ik daar dus met Mister Sambo over klappen, om hem te overtuigen om eraan mee te doen, want mijn school kan echt wel wat geld gebruiken. Ik wist hem te motiveren en vanaf morgen gaat mijn stimulatieplan in werking! Ik roep alle kinderen op om diene dag vrij te houden, in uniform te komen én talrijk aanwezig te zijn!
Duimen dus! Zou hen enorm helpen.
Ook kregen we van Kwasa Kwasa één vrije dag in de week om voor te bereiden. Maar ik sprak vandaag met de directeur af om al die vrije dagen gewoon te werken, om dan op het einde een week extra verlof te kunnen krijgen. ( om rond te reizen)
Hij vond het een vrij goed plan, met als gevolg dat ik dus de laatste twee weken vrij heb om een stukje van Malawi te kunnen zien, samen met de andere studenten hier in Lilongwe. De Belgische studenten zitten over het hele land verspreid, dus verblijfplaats kan al geen probleem zijn! Kijk er al naar uit!
Voila! Genoeg voor vandaag, of ik blijf praten! Groetjes!!!!!!!!!
Hier ben ik weer met de laatste nieuwtjes!
Heb klachten gekregen dat ik weer niet genoeg laat weten.. ;) Vergeef mij, ik probeer beter te doen!
Maar verdikke, er is hier nog zoveel te zien en te doen!
Twee maand is véél te kort!
Heb een bewogen weekje achter de rug, maar wel goed bewogen!
We zagen onze eerste HUGE kakkerlak, trotseerden een mis van 4 uur én ik liet de volledige bovenverdieping onder water lopen. Als je nu denkt, typisch Beth, dan is het nog een héél stuk typischer Beth, geloof me vrij!
Waar te beginnen?
We hadden een prachtig weekend in Salima aan Lake Malawi.
Zo’n stukje prachtige natuur die we nog op onze aardbol hébben! Te mooi voor woorden. Onbeschrijflijk. Ik zou er wat foto’s kunnen op plaatsen, maar het duurt écht véél te lang om er ook maar éne op te zetten.
Maar de natuur is er zo ongerept, zo puur, zo effen… Om stil van te worden.
We raakten via via in contact met een vermalawiaande Belg die daar een lodge runt.
Naast het strand nog wel. Twaren supergezellige kleine hutjes ( blauw en wit gestreept à ode aan mama, je zou er weg van zijn! ), ze verwenden ons rot én we kregen nog een percentje ook.
We openden onze hutjes ’s morgens en keken uit op de lake. Een vroege ochtendwandeling, wat moet een mens nog meer hebben? Za-lig gewoon!
We bezochten er trouwens ook een crocodile farm. Toffe beestjes da!
Ik vertelde nog niet over de busritten hier! We reden met een bus naar de lake.
Een grote, omdat die een stuk veiliger zijn dan de minibusjes hier. Maar O jéé!
Daar zaten wij dus als sardientjes in een doosje. Nee, niet waar! De hoeveelheid sardienen van één doosje in een halvetje! Jawadde! Daar stond ik dan, geplet tussen 5 Malawianen, met nog eens 3 Malawiaanse oksels tegen mijn neus.
Daar komt nog es bij dat de bus aan 300 per uur in de bochten vlamde! Een hele ervaring!
Goed, we kwamen dus thuis zondagmiddag ( om nog wat voor te bereiden voor school) en de hele bovenverdieping stond dus onder water! Ik had de vrijdag nog snel efkes gedouched in ons badje, en heb de stop laten inzitten. Ja, en dan, denk je nu? Feit is dat de kraan lekt. Dus alles liep over. Maar goed, buiten een 15tal natte handdoeken, voorlopig geen verdere gevolgen ;)
De week op school verliep goed.
Veel leerkrachten waren afwezig door Malaria-attacks. Nu lijden veel mensen eraan, door de vele regen en zo..
Dus ik moest veel invallen en improviseren. T’was een druk weekje. Maar druk is goed! Druk is leren, druk is groeien in leerkracht zijn!
Maar mannekes, t’is toch ni simpel ze! T’kost veel moeite om alle leerlingen, stuk voor stuk mee te krijgen. Vooral omdat ze heel wat elementaire basisvaardigheden niet als parate kennis hebben. Zonder kennis van maal- en deeltafels is’t ongemogelijk om priemgetallen te kunnen aanduiden. Ik heb zo’n beetje het gevoel dat ik dweil met een kraan open, maar goed, herhalen herhalen en nog es herhalen! Beetje bij beetje zal’t water wel opdrogen! We blijven trekken en sleuren en komen er wel!!
Ook geef ik deze week computerlessen aan nog extra leerkrachten. Veel van hen komen me vragen om het hen te leren, en dat doe ik met veel plezier.
Donderdag begin ik ook les te geven in t’secundair. Engels, benieuwd wat dat zal geven!
Maar kzie’t wel zitten!
Zit nu aan een gemiddelde van 27 periods in een week.
Maar dat compenseert dan weer met mijn 2wekendurende rondreis achteraf!
Ik ben nog volop aan’t zoeken of ik iets kan doen aan het grauwe, grijze van de school. Alles is er erg somber, nee, niet alles, eigenlijk enkel de infrastructuur.
De kleuters hebben enkel een grijs lokaal, met een tapijt, geen schommelpaartjes, geen puzzels, geen boeken, niets. Vorig jaar schilderde Lore al t’een en tander op de muren van de kleuterklassen, maar ik vrees dat ik daar iets te weinig creatief voor ben. Tzou proper zijn ;)
Maar misschien kan ik de secundairs inschakelen om de kleuterklassen es in’t weekend te schilderen in een kleurtje. Of ik kan grote kunstwerken maken tijdens handwork om op te hangen, maar da lijkt me ni echt duurzaam.
Misschien laat ik de kleuters met verf handjes op de muren zetten…
Ik ben dus volop op zoek naar haalbare,structurele ideeën, die niet veel geld kosten, want dat is er niet.
In tegenstelling tot Dries hebben de meeste leerlingen wel al uniformen, maar dragen ze ze niet veel, of niet in z’n geheel. Dat losten ze onlangs op door een uniformvrije dag in te lassen ( woensdag).
Weeje, het meest ideale wat kan gedaan worden met een beetje geld hier is handboeken te kopen voor de leerlingen, die jaar na jaar kunnen doorgegeven worden. Of materialen te kopen voor de kleuters, lage banken te laten maken voor Standard 1, 2 and 3, want nu zitten ze gewoon op de grond…
In ieder geval wil ik mijn tijd die ik hier nog ben, blijven investeren in haalbare manieren om het hen hier een klein beetje gemakkelijker te maken. Samen met de directeur natuurlijk!
Iets anders nu.
Vandaag gingen we naar de kerk. T’is een deel van de mensen hun leven hier, dus moesten we es gedaan hebben dachten we!
We hadden er een vrij dubbel gevoel over! Eerst en vooral wat het helemaal anders dan verwacht.
Het eerste anderhalf uur werd er enkel voorgelezen uit de bijbel in Chichewa. Dus we konden er helemaal niets van begrijpen. Net toen we een uitvluchtje gevonden hadden om er weg te geraken, begon de main part: dansen, zingen, gospels..
Waauw! Waauw! Waauw!
Het allermooiste halfuurtje van mijn Malawi-avontuur tot nu toe! ( maar t’moet toch wel concurreren met mijn lake-wandeling)
Ik vergat even dat ik die witte blanke was, en gooide me helemaal in de Malawiaanse sfeer. Ik dacht niet na, werd even helemaal Malawiaan!!
Jammer genoeg duurde dat maar een halfuurtje!
Erna kregen we nog een anderhalfuurtje bijbel voorgeschoteld! Halleluja, praise the lord!
Op het einde van de service werden we aan de voltallige kerk voorgesteld als ‘The white teachers’, may god bless you! We moesten rechtstaan zodat iedereen ons goed kon zien. Als mijn kaken nu niet rood stonden…
Nog iets anders, deze week zagen we ook onze eerste kakkerlak! Hij liep vrolijk over onze keukenvloer. Aan onze huisdiertjes geraakten we al snel gewend, maar da was nu toch wel een ander paar mouwen!
De verschillende reacties:
Tine schruwelde de hele buurt bij elkaar.
Aman ( vriend des huizes) liep er met zijn zware kaloefen achter om het te doden
Ik liep er met mijne kodak achter en beschermde het tegen de kaloefen van Aman! Uiteindelijk won Aman the fight! Verdikke toch! Weer een levend dier minder op aarde!
Er is ook wat tegenslag deze week, want Martha vertelde me vanmorgen dat ze weggaat van de school. Ze wil opnieuw gaan studeren, wat uiteindelijk alleen maar positief kan zijn.
Maar verdikke, t’is een vree toffe! A real sister! Tzal nog raar doen..
Ik ging deze morgen met de headmaster praten over de Flemish day.
Een dag georganiseerd door Kwasa Kwasa en de Belgische studenten, waar alle scholen (leerlingen + leerkrachten) kunnen naartoe komen. We spelen er spelletjes ( Vlaamse kermis) en eten en drinken Belgische producten.
Er is een klein wedstrijdje aan verbonden: de school die er naar toe komt met het meeste leerlingen in uniform, mag de accommodatie bieden voor de Flemish day van volgend jaar. Dat houdt ook in dat ze alle winst, die we maken met diene Flemish day, ontvangen om te inversteren in de school.
DUS, vandaag ging ik daar dus met Mister Sambo over klappen, om hem te overtuigen om eraan mee te doen, want mijn school kan echt wel wat geld gebruiken. Ik wist hem te motiveren en vanaf morgen gaat mijn stimulatieplan in werking! Ik roep alle kinderen op om diene dag vrij te houden, in uniform te komen én talrijk aanwezig te zijn!
Duimen dus! Zou hen enorm helpen.
Ook kregen we van Kwasa Kwasa één vrije dag in de week om voor te bereiden. Maar ik sprak vandaag met de directeur af om al die vrije dagen gewoon te werken, om dan op het einde een week extra verlof te kunnen krijgen. ( om rond te reizen)
Hij vond het een vrij goed plan, met als gevolg dat ik dus de laatste twee weken vrij heb om een stukje van Malawi te kunnen zien, samen met de andere studenten hier in Lilongwe. De Belgische studenten zitten over het hele land verspreid, dus verblijfplaats kan al geen probleem zijn! Kijk er al naar uit!
Voila! Genoeg voor vandaag, of ik blijf praten! Groetjes!!!!!!!!!
vrijdag 15 februari 2008
2/02
Vandaag sliep ik uit (lees: 8u op) en gaf Levson de voormiddag vrij.
Ik nestelde me buiten met een boek en een kop thee toen enkele (oudere) kinderen om ballonnen kwamen vragen. De sfeer was echter anders dan gisteren. Ze wouden niet praten of spelen, ze vroegen enkel baloons, bals, toys, Money. Ik gaf wat ballonnen en 3 pennen en later nog wat extra aan de oudste (die engels sprak) om te verdelen. Voor ik het goed en wel besefte was ik omringd door 60 kinderen die allen stilzwijgend voor me stonden. Na een tijdje begonnen ze aan te dringen voor ballonnen en ik gooide een 30-tal in de lucht en zei duidelijk dat dit het laatste was, ze moesten er samen mee spelen. Ze gingen weer weg. Na 5 minuten stonden echter de oudste opnieuw bij me. Ze drongen aan, ik kreeg er genoeg van. Ze wouden mijn horloge, mijn werchter-bandjes, mijn boek, mijn sandalen,..
Ik maakte hen duidelijk dat dit niet kon en dat ze onbeleefd waren. De oudste had 10 ballonnen op zak. Ik maakte me boos en nam ze af om te herverdelen.
Ik moet nog leren aanvoelen wanneer ik kan geven en wanneer niet. Vandaag maakte ik een goed bedoelde fout. Ik gaf in totaal zo’n 50 ballonnen waar enkel om gevochten werd en waar niemand gelukkig van werd. Zo creëer ik een beeld van de muzungu (blanke) waar je enkel bij gaat als je wat wil..
De kinderen gisteren wisten van geen ballonnen, ze kwamen gewoon spelen.
Geen ballonnen of pennen meer voor een tijdje, wie wil komen spelen is altijd welkom.
In de namiddag ging ik met de rest naar het centrum van Lilongwe. We bezochten een internetcafé en de grote markt. De markt is best aangenaam maar de rest van area 3 spreekt me niet zo aan. Omdat dit de hoofdstad is zijn er meer blanke, en daarom ook meer bedelaars en mensen die je aanklampen om hun koopwaar aan de man te doen.
Pas gisteren, wanneer ik op bezoek ging bij Beth en Tine besefte ik hoe arm mijn area wel was. Zij zitten in area 2 en ik in area 4. Het is slechts 10 minuten rijden langs gammele wegen maar toch is het verschil gigantisch. De gebouwen, de winkels, de scholen, de auto’s.
Ik sluit hier af, morgen zondag dus natuuuuuurlijk ga ik naar de zondagsmis, zoals een goed Christen het betaamt.
3/02
God be praised, the water is running. Sinds eergisteren gaat het water weer. Ter compensatie viel de elektriciteit gisteren uit, maar dat is alweer in orde. Deze morgen om 6 u ging ik naar de mis. Het was fan-tas-tisch. De kerk zat propvol en het koor stopte bijna niet met zingen. De mis duurde 2 uur maar ik heb me geen moment verveeld, wat ik niet kan zeggen van onze missen..
Ik viel bijna van mijn bank toen tussen alle woorden Chichewa opeens stuntelig Dries De Grauwe werd gezegd. Ik moest me rechtstellen zodat iedereen me kon zien. De hele kerk begon te plakken en ik voelde me ongeveer zo groot als een hostie. Ik bekom nu thuis van de dienst. Mijn pols doet nog zeer van alle handen die ik schudde en mijn mond staat droog van alle keren ik muli bwanji(how are you), ndiri bwino(i am fine),kaya inu(and how are you) heb gezegd.
Straks komt de parish board opnieuw op bezoek. Deze middag sosiezen mee appelmoes en patatten! Als dat maar goed komt.
Ik zou wat lessen willen voorbereiden voor komende week maar heb nog niks gekregen qua opdrachten. Maandag is het een hele dag examens afleggen voor de lln dus Mrs. Vindudu geeft me mijn opdrachten dan.
Maandag 4/02
Ze hebben mij wa gelapt. Examens duurden niet de hele dag maar tot 10:15. ik moet 3 uur les geven en heb niks voorbereid. Ik maak op 10 minuten een voorbereiding Maths en lees de tekst engels één keer.
Mijn mentor vertrekt naar de markt om 10u en ik wordt voor de 11-jaar oude leeuwen geworpen. Verbazend genoeg gaat alles nog vrij goed. Het is voor beide partijen wat aanpassen, maar vooral de les wiskunde gaat vrij vlot. Bij de les engels lagen mijn doelstellingen te hoog. Ik vroeg dingen die onmogelijk waren. Logisch wanneer je niet voorbereid bent en geen beginsituatie kent..
Lessen duren maar tot 13u deze week, omwille van examens. Ik heb dus veel tijd om voor te bereiden voor morgen, dan zullen ze wat zien.
Dinsdag 5/02
Fantastische dag. Ik had alles tot in de puntjes voorbereid en de lessen liepen heel vlot. De lln die gisteren nog fouten hadden bij wiskunde (11 lln) ving ik op met een BHV-model. Ik zette de sterke aan het werk en gaf extra uitleg aan de zwakkere. Na de schriften te verbeteren stel ik sprakeloos vast dat iedereen het begrepen heeft.
Engels, ik laat de lln de moeilijke vragen van gisteren opnieuw oplossen, maar deze keer in groep en met de hulp van hun handboek. De resultaten waren goed.
Woensdag 6/02
Blijkbaar is er vandaag geen school. Het is Aswoensdag en ik heb de dag vrij.
Ik maak een tocht in de omgeving en geef Lev de dag vrij.
Donderdag 7/02
Alweer examens vandaag. Ik gaf 1 uitgebreide les wiskunde van 60’ en wat bewegingstussendoortjes. De rest van de dag lees ik mijn boek, loop ik wat rond om te kijken of niemand afkijkt. Ondertussen slaapt de lerares, wanneer ik dan les geef gaat ze buiten in het zonnetje zitten.
Ik ging daarnet met Mr Mende en de rest van de leraars plastrons kopen.
In Malawi is het niet ongewoon dat mannen hand in hand over straat lopen. Vrouwen zullen dat nooit doen, maar voor mannen is het een symbool van vriendschap. Ik heb vandaag voor het eerst dat symbool aan den lijve mogen ondervinden toen Mr Mende mijn hand na een soort handdruk niet meer losliet, en we de komende 5 minuten onze tocht hand in hand voortzetten. Het doet toch maar raar moet ik zeggen.
Vrijdag 8/02
Geen les gegeven omwille van examens.
Ik besprak wel met Mr Mende een voorstel waar ik al enkele dagen op zit te broeden.
Zoals eerder gezegd zou ik graag banken kopen. Mr Mende vond het echter nuttiger om boeken te kopen. Beide projecten financieren lijkt me financieel niet bol te werken dus bedacht ik iets anders.
De school heeft tot nu toe alleen al 132 nieuwkomers. Al deze nieuwkomers moeten een uniform hebben. Dat moeten de ouders zelf betalen en laten maken bij een kleermaker. De stof voor zo’n uniform kost zo’n 800 kwacha en het maken nog eens 450. Wanneer we erin zouden slagen om deze geldstroom “binnenschools” te houden strijken we dus makkelijk een mooie winst op. Op lange termijn zou de machine geld blijven opleveren, er van uitgaande dat elke ll minimaal 1x moet veranderen van uniform (het uniform voor standard one is niet hetzelfde dan dat voor standard eight). Ik zou voor de school een stikmachine kunnen kopen. Met de winst kan dan nieuwe stof en schoolmateriaal gekocht worden.
Het voorstel is nu ingediend bij de schoolboard. Het enige probleem is dat zo’n schoolboard er ongeveer even lang over doet om een voorstel goed te keuren als onze regering. Ik vrees dus dat veel van onze nieuwkomers reeds uniformen zullen kopen bij een onafhankelijke kleermaker. Hopelijk komen ze snel tot een beslissing. Ben ik mis in mijn idee, dan verkopen we de stof en de machine opnieuw en maken we maximum 50 euro verlies..
Tis maar een gedacht.
Bedankt trouwens Mevr. Van Keymeulen voor het idee van de schrijfplankjes. Ik leg het zeker voor aan Mr Mende. Ik had er zelf ook al even aan gedacht maar was het idee opnieuw vergeten..
’s Avonds ga ik naar korean garden lodge. Een hotel op 10 minuten rijden. Je kan er gratis en draadloos internetten als je er iets eet. Het is een luxueus paradijs met zwembad, k3-muziek en heel veel blanken. Het is bijna surrealistisch dat dit temidden van al deze armoede kan bestaan. Je voelt je er niet langer in Malawi, het is alsof je een café in Spanje binnenstapt. Ik sprak af met de rest en had een gezellige Nederlandstalige babbel.
Zaterdag 9/02
Luxe dag. De rest ging naar het meer, ik kon niet mee omdat ik morgen een afspraak heb met sister en naar de mis moet om 6u. Daardoor kan ik niet aan het meer blijven slapen en 4 uur rijden voor 5 uur aan het meer lijkt me maar dom.
Ik kocht gisteren op de markt een ‘bao’ (niet te verwarren met een boa). Het lijkt op bantumi (wat u misschien nog kent van de oude nokia-gsms. Ik werd er vrij goed in en speel het geregeld met Lev. Deze morgen kreeg ik bezoek van wat kinderen en speelde de hele morgen bao.
In de namiddag ga ik opnieuw naar korean garden lodge en internet wat. Ik betaal de ober 500 kwacha (hij vroeg 1000) onder de tafel om te mogen zwemmen (alleen voor residenten, al heb ik daar mijn twijfels bij) en neem een warme douche. Dat doet deugd na 11 dagen.
Op tijd in bed, morgen om 5u op, want je bent katholiek of je bent het niet e.
Zondag 10/02
Blijkbaar ben ik niet zo katholiek als ik dacht. Ik verslaap me en mis de mis.
Tegen 11u ga ik op bezoek bij sister. Ze nodigde me uit op haar communie. Ik eet er met de zusters en tegen 6u ben ik weer thuis.
Maandag 11/02
Fantastische dag. Mijn voorstel is verbazingwekkend genoeg reeds goedgekeurd door de schoolboard. Nog verbazingwekkender, er is al een naaimachine aanwezig. De machine staat hier al enkele jaren maar het idee om er wat mee te doen bleef achterwege. Na mijn lesactiviteiten ga ik met Mr. Mende naar de stad. Daar vergelijken we de prijzen van 4 “groot”handelaars.
Omdat we de stoffen, elastieken, knopen, ritsen en garen in zulke grote hoeveelheden kopen kon ik een mooie korting krijgen. Na het vergelijken van de prijzen van de lokale kleermaker denk ik dat we per uniform ongeveer 500 kwacha winst kunnen maken.
Na veel rekenwerk kom ik tot de eindconclusie dat we per maand van 21 werkdagen een winst van 31750 kwacha kunnen opstrijken, indien we per dag 5 uniformen maken, wat volgens de kleermaker zeker mogelijk is. Met 152 uniformloze nieuwkomers is ons klantenaantal verzekerd.
Van de 20 000 kwacha die ik investeer in materiaal kan ik achteraf eventueel 10 000 weerkrijgen. Zo heb ik voor 50 euro een zeer winstgevend en langtermijn plan helpen opstarten.
Mijn schattingen van vrijdag blijken dus niet helemaal te kloppen, maar deze keer ben ik zeker van de berekeningen.
Door al het werk dat hier in kruipt heb ik het natuurlijk heel druk. Gelukkig moet ik nog niet veel les geven deze week. Ik geef ongeveer 3u les per week.
Na gesprek met Mr. Mende neem ik volgende week ook de lessen engels en wiskunde in standard 5 en geef hier en daar wat knutsel en muzieklessen.
Ik kom tenslotte naar hier om les te geven, niet om investeerder te spelen. Dit was gewoon een gelegenheid die ik niet mocht laten schieten. Na deze week kan ik me weer volop in het lesgeven storten.
Het is nu half 7 en ik moet nog beginnen aan mijn lessen voor morgen, en mijn businessplan voor de schoolboard nog verder uitwerken.
Mocht dit project echter lukken, dan ben ik de gelukkigste man in Lilongwe.
Dinsdag 12/02
Drukke dag. Ik gaf engels en maths en installeerde het 2e korfbaldoel. Dit was 2 jaar geleden afgebroken en niemand dacht eraan het opnieuw op te stellen.
Morgen ga ik met Mr Mende naar de markt om de stoffen te kopen. Ik ben al de hele dag bezig met berekeningen maken voor het project. Ik denk dat alles klopt. Maandag steken we van wal.
Het is nu 20:10 en ik begin aan mijn trajectverslag, reflectieverslag en lesvoorbereidingen voor morgen.
Vrijdag ga ik opnieuw naar Korean garden lodge om te internetten en zaterdag komt de hele bende eten.
Woensdag 13/02
Alle stoffen zijn binnen. Vandaag ook het gevecht met de kakkerlakken begonnen. Dries 5-kakkerlakken 0.
Donderdag 14/02
Na de lessen een kleermaker gaan zoeken en gevonden. Hij mat alle lln van standard 8 zodat hij morgen de stoffen kan beginnen knippen. Maandag begint hij dan met de uniformen te maken.
Dries 7,5 (één gigantische kakkerlak) –kakkerlakken 1 (hij deed me ferm verschieten)
Vrijdag 15/02
Geen school. Midterm holliday. Afspraak met Mr. Mende om 9 u (zeg maar 10 u) en deze namiddag naar Korean Garden.
Terwijl ik op Mr. Mende wacht maak ik het lokaal van de kleermaker schoon. Het was volledig volgestapeld met banken, stoelen en banden. De naaimachine wordt er straks ingezet en de kleermaker begint om 14u met knippen (oorspronkelijk 7u).
Een Malawiaan overtuigen dat dingen op tijd moeten klaar zijn is echter niet evident.
Elke dag dat er niet gewerkt wordt verliezen we 300 kwacha. Als het lokaal tegen 14u vandaag niet klaar is dan kan er niet geknipt worden en kan er maandag niet genaaid worden.
Het is vermoeiend om de hele tijd achter hun vodden te zitten, maar wat me het meest bevreesd is dat na mijn vertrek de hele zaak zal instorten.
Na veel overleg kwamen we tot een prijs per standard waar iedereen mee kon leven. In plaats van 500 kwacha winst per uniform maken we er 200. Dat reduceert de winst per maand tot 21000 kwacha maar is redelijker voor de ouders.
Ik heb het kakkerlakken nest ontdekt!Dries 20 – kakkerlakken 1
Vandaag sliep ik uit (lees: 8u op) en gaf Levson de voormiddag vrij.
Ik nestelde me buiten met een boek en een kop thee toen enkele (oudere) kinderen om ballonnen kwamen vragen. De sfeer was echter anders dan gisteren. Ze wouden niet praten of spelen, ze vroegen enkel baloons, bals, toys, Money. Ik gaf wat ballonnen en 3 pennen en later nog wat extra aan de oudste (die engels sprak) om te verdelen. Voor ik het goed en wel besefte was ik omringd door 60 kinderen die allen stilzwijgend voor me stonden. Na een tijdje begonnen ze aan te dringen voor ballonnen en ik gooide een 30-tal in de lucht en zei duidelijk dat dit het laatste was, ze moesten er samen mee spelen. Ze gingen weer weg. Na 5 minuten stonden echter de oudste opnieuw bij me. Ze drongen aan, ik kreeg er genoeg van. Ze wouden mijn horloge, mijn werchter-bandjes, mijn boek, mijn sandalen,..
Ik maakte hen duidelijk dat dit niet kon en dat ze onbeleefd waren. De oudste had 10 ballonnen op zak. Ik maakte me boos en nam ze af om te herverdelen.
Ik moet nog leren aanvoelen wanneer ik kan geven en wanneer niet. Vandaag maakte ik een goed bedoelde fout. Ik gaf in totaal zo’n 50 ballonnen waar enkel om gevochten werd en waar niemand gelukkig van werd. Zo creëer ik een beeld van de muzungu (blanke) waar je enkel bij gaat als je wat wil..
De kinderen gisteren wisten van geen ballonnen, ze kwamen gewoon spelen.
Geen ballonnen of pennen meer voor een tijdje, wie wil komen spelen is altijd welkom.
In de namiddag ging ik met de rest naar het centrum van Lilongwe. We bezochten een internetcafé en de grote markt. De markt is best aangenaam maar de rest van area 3 spreekt me niet zo aan. Omdat dit de hoofdstad is zijn er meer blanke, en daarom ook meer bedelaars en mensen die je aanklampen om hun koopwaar aan de man te doen.
Pas gisteren, wanneer ik op bezoek ging bij Beth en Tine besefte ik hoe arm mijn area wel was. Zij zitten in area 2 en ik in area 4. Het is slechts 10 minuten rijden langs gammele wegen maar toch is het verschil gigantisch. De gebouwen, de winkels, de scholen, de auto’s.
Ik sluit hier af, morgen zondag dus natuuuuuurlijk ga ik naar de zondagsmis, zoals een goed Christen het betaamt.
3/02
God be praised, the water is running. Sinds eergisteren gaat het water weer. Ter compensatie viel de elektriciteit gisteren uit, maar dat is alweer in orde. Deze morgen om 6 u ging ik naar de mis. Het was fan-tas-tisch. De kerk zat propvol en het koor stopte bijna niet met zingen. De mis duurde 2 uur maar ik heb me geen moment verveeld, wat ik niet kan zeggen van onze missen..
Ik viel bijna van mijn bank toen tussen alle woorden Chichewa opeens stuntelig Dries De Grauwe werd gezegd. Ik moest me rechtstellen zodat iedereen me kon zien. De hele kerk begon te plakken en ik voelde me ongeveer zo groot als een hostie. Ik bekom nu thuis van de dienst. Mijn pols doet nog zeer van alle handen die ik schudde en mijn mond staat droog van alle keren ik muli bwanji(how are you), ndiri bwino(i am fine),kaya inu(and how are you) heb gezegd.
Straks komt de parish board opnieuw op bezoek. Deze middag sosiezen mee appelmoes en patatten! Als dat maar goed komt.
Ik zou wat lessen willen voorbereiden voor komende week maar heb nog niks gekregen qua opdrachten. Maandag is het een hele dag examens afleggen voor de lln dus Mrs. Vindudu geeft me mijn opdrachten dan.
Maandag 4/02
Ze hebben mij wa gelapt. Examens duurden niet de hele dag maar tot 10:15. ik moet 3 uur les geven en heb niks voorbereid. Ik maak op 10 minuten een voorbereiding Maths en lees de tekst engels één keer.
Mijn mentor vertrekt naar de markt om 10u en ik wordt voor de 11-jaar oude leeuwen geworpen. Verbazend genoeg gaat alles nog vrij goed. Het is voor beide partijen wat aanpassen, maar vooral de les wiskunde gaat vrij vlot. Bij de les engels lagen mijn doelstellingen te hoog. Ik vroeg dingen die onmogelijk waren. Logisch wanneer je niet voorbereid bent en geen beginsituatie kent..
Lessen duren maar tot 13u deze week, omwille van examens. Ik heb dus veel tijd om voor te bereiden voor morgen, dan zullen ze wat zien.
Dinsdag 5/02
Fantastische dag. Ik had alles tot in de puntjes voorbereid en de lessen liepen heel vlot. De lln die gisteren nog fouten hadden bij wiskunde (11 lln) ving ik op met een BHV-model. Ik zette de sterke aan het werk en gaf extra uitleg aan de zwakkere. Na de schriften te verbeteren stel ik sprakeloos vast dat iedereen het begrepen heeft.
Engels, ik laat de lln de moeilijke vragen van gisteren opnieuw oplossen, maar deze keer in groep en met de hulp van hun handboek. De resultaten waren goed.
Woensdag 6/02
Blijkbaar is er vandaag geen school. Het is Aswoensdag en ik heb de dag vrij.
Ik maak een tocht in de omgeving en geef Lev de dag vrij.
Donderdag 7/02
Alweer examens vandaag. Ik gaf 1 uitgebreide les wiskunde van 60’ en wat bewegingstussendoortjes. De rest van de dag lees ik mijn boek, loop ik wat rond om te kijken of niemand afkijkt. Ondertussen slaapt de lerares, wanneer ik dan les geef gaat ze buiten in het zonnetje zitten.
Ik ging daarnet met Mr Mende en de rest van de leraars plastrons kopen.
In Malawi is het niet ongewoon dat mannen hand in hand over straat lopen. Vrouwen zullen dat nooit doen, maar voor mannen is het een symbool van vriendschap. Ik heb vandaag voor het eerst dat symbool aan den lijve mogen ondervinden toen Mr Mende mijn hand na een soort handdruk niet meer losliet, en we de komende 5 minuten onze tocht hand in hand voortzetten. Het doet toch maar raar moet ik zeggen.
Vrijdag 8/02
Geen les gegeven omwille van examens.
Ik besprak wel met Mr Mende een voorstel waar ik al enkele dagen op zit te broeden.
Zoals eerder gezegd zou ik graag banken kopen. Mr Mende vond het echter nuttiger om boeken te kopen. Beide projecten financieren lijkt me financieel niet bol te werken dus bedacht ik iets anders.
De school heeft tot nu toe alleen al 132 nieuwkomers. Al deze nieuwkomers moeten een uniform hebben. Dat moeten de ouders zelf betalen en laten maken bij een kleermaker. De stof voor zo’n uniform kost zo’n 800 kwacha en het maken nog eens 450. Wanneer we erin zouden slagen om deze geldstroom “binnenschools” te houden strijken we dus makkelijk een mooie winst op. Op lange termijn zou de machine geld blijven opleveren, er van uitgaande dat elke ll minimaal 1x moet veranderen van uniform (het uniform voor standard one is niet hetzelfde dan dat voor standard eight). Ik zou voor de school een stikmachine kunnen kopen. Met de winst kan dan nieuwe stof en schoolmateriaal gekocht worden.
Het voorstel is nu ingediend bij de schoolboard. Het enige probleem is dat zo’n schoolboard er ongeveer even lang over doet om een voorstel goed te keuren als onze regering. Ik vrees dus dat veel van onze nieuwkomers reeds uniformen zullen kopen bij een onafhankelijke kleermaker. Hopelijk komen ze snel tot een beslissing. Ben ik mis in mijn idee, dan verkopen we de stof en de machine opnieuw en maken we maximum 50 euro verlies..
Tis maar een gedacht.
Bedankt trouwens Mevr. Van Keymeulen voor het idee van de schrijfplankjes. Ik leg het zeker voor aan Mr Mende. Ik had er zelf ook al even aan gedacht maar was het idee opnieuw vergeten..
’s Avonds ga ik naar korean garden lodge. Een hotel op 10 minuten rijden. Je kan er gratis en draadloos internetten als je er iets eet. Het is een luxueus paradijs met zwembad, k3-muziek en heel veel blanken. Het is bijna surrealistisch dat dit temidden van al deze armoede kan bestaan. Je voelt je er niet langer in Malawi, het is alsof je een café in Spanje binnenstapt. Ik sprak af met de rest en had een gezellige Nederlandstalige babbel.
Zaterdag 9/02
Luxe dag. De rest ging naar het meer, ik kon niet mee omdat ik morgen een afspraak heb met sister en naar de mis moet om 6u. Daardoor kan ik niet aan het meer blijven slapen en 4 uur rijden voor 5 uur aan het meer lijkt me maar dom.
Ik kocht gisteren op de markt een ‘bao’ (niet te verwarren met een boa). Het lijkt op bantumi (wat u misschien nog kent van de oude nokia-gsms. Ik werd er vrij goed in en speel het geregeld met Lev. Deze morgen kreeg ik bezoek van wat kinderen en speelde de hele morgen bao.
In de namiddag ga ik opnieuw naar korean garden lodge en internet wat. Ik betaal de ober 500 kwacha (hij vroeg 1000) onder de tafel om te mogen zwemmen (alleen voor residenten, al heb ik daar mijn twijfels bij) en neem een warme douche. Dat doet deugd na 11 dagen.
Op tijd in bed, morgen om 5u op, want je bent katholiek of je bent het niet e.
Zondag 10/02
Blijkbaar ben ik niet zo katholiek als ik dacht. Ik verslaap me en mis de mis.
Tegen 11u ga ik op bezoek bij sister. Ze nodigde me uit op haar communie. Ik eet er met de zusters en tegen 6u ben ik weer thuis.
Maandag 11/02
Fantastische dag. Mijn voorstel is verbazingwekkend genoeg reeds goedgekeurd door de schoolboard. Nog verbazingwekkender, er is al een naaimachine aanwezig. De machine staat hier al enkele jaren maar het idee om er wat mee te doen bleef achterwege. Na mijn lesactiviteiten ga ik met Mr. Mende naar de stad. Daar vergelijken we de prijzen van 4 “groot”handelaars.
Omdat we de stoffen, elastieken, knopen, ritsen en garen in zulke grote hoeveelheden kopen kon ik een mooie korting krijgen. Na het vergelijken van de prijzen van de lokale kleermaker denk ik dat we per uniform ongeveer 500 kwacha winst kunnen maken.
Na veel rekenwerk kom ik tot de eindconclusie dat we per maand van 21 werkdagen een winst van 31750 kwacha kunnen opstrijken, indien we per dag 5 uniformen maken, wat volgens de kleermaker zeker mogelijk is. Met 152 uniformloze nieuwkomers is ons klantenaantal verzekerd.
Van de 20 000 kwacha die ik investeer in materiaal kan ik achteraf eventueel 10 000 weerkrijgen. Zo heb ik voor 50 euro een zeer winstgevend en langtermijn plan helpen opstarten.
Mijn schattingen van vrijdag blijken dus niet helemaal te kloppen, maar deze keer ben ik zeker van de berekeningen.
Door al het werk dat hier in kruipt heb ik het natuurlijk heel druk. Gelukkig moet ik nog niet veel les geven deze week. Ik geef ongeveer 3u les per week.
Na gesprek met Mr. Mende neem ik volgende week ook de lessen engels en wiskunde in standard 5 en geef hier en daar wat knutsel en muzieklessen.
Ik kom tenslotte naar hier om les te geven, niet om investeerder te spelen. Dit was gewoon een gelegenheid die ik niet mocht laten schieten. Na deze week kan ik me weer volop in het lesgeven storten.
Het is nu half 7 en ik moet nog beginnen aan mijn lessen voor morgen, en mijn businessplan voor de schoolboard nog verder uitwerken.
Mocht dit project echter lukken, dan ben ik de gelukkigste man in Lilongwe.
Dinsdag 12/02
Drukke dag. Ik gaf engels en maths en installeerde het 2e korfbaldoel. Dit was 2 jaar geleden afgebroken en niemand dacht eraan het opnieuw op te stellen.
Morgen ga ik met Mr Mende naar de markt om de stoffen te kopen. Ik ben al de hele dag bezig met berekeningen maken voor het project. Ik denk dat alles klopt. Maandag steken we van wal.
Het is nu 20:10 en ik begin aan mijn trajectverslag, reflectieverslag en lesvoorbereidingen voor morgen.
Vrijdag ga ik opnieuw naar Korean garden lodge om te internetten en zaterdag komt de hele bende eten.
Woensdag 13/02
Alle stoffen zijn binnen. Vandaag ook het gevecht met de kakkerlakken begonnen. Dries 5-kakkerlakken 0.
Donderdag 14/02
Na de lessen een kleermaker gaan zoeken en gevonden. Hij mat alle lln van standard 8 zodat hij morgen de stoffen kan beginnen knippen. Maandag begint hij dan met de uniformen te maken.
Dries 7,5 (één gigantische kakkerlak) –kakkerlakken 1 (hij deed me ferm verschieten)
Vrijdag 15/02
Geen school. Midterm holliday. Afspraak met Mr. Mende om 9 u (zeg maar 10 u) en deze namiddag naar Korean Garden.
Terwijl ik op Mr. Mende wacht maak ik het lokaal van de kleermaker schoon. Het was volledig volgestapeld met banken, stoelen en banden. De naaimachine wordt er straks ingezet en de kleermaker begint om 14u met knippen (oorspronkelijk 7u).
Een Malawiaan overtuigen dat dingen op tijd moeten klaar zijn is echter niet evident.
Elke dag dat er niet gewerkt wordt verliezen we 300 kwacha. Als het lokaal tegen 14u vandaag niet klaar is dan kan er niet geknipt worden en kan er maandag niet genaaid worden.
Het is vermoeiend om de hele tijd achter hun vodden te zitten, maar wat me het meest bevreesd is dat na mijn vertrek de hele zaak zal instorten.
Na veel overleg kwamen we tot een prijs per standard waar iedereen mee kon leven. In plaats van 500 kwacha winst per uniform maken we er 200. Dat reduceert de winst per maand tot 21000 kwacha maar is redelijker voor de ouders.
Ik heb het kakkerlakken nest ontdekt!Dries 20 – kakkerlakken 1
Abonneren op:
Posts (Atom)
